Γνωρίστε τον Αισχύλο

Αισχύλος.

Περίφημος ποιητής της Αρ­χαίας Ελλάδας. Γεννήθηκε στην Ελευσί­να (525 π.χ.) και ήταν αριστοκρατικής κατα­γωγής. Έζησε στην πιο ιστορική και αποφασιστική για την τύχη της Ελλάδας πε­ρίοδο των περσικών πολέμων και πολέμη­σε ηρωικά στο Μαρα­θώνα, στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές. Το ίδιο και ο αδελφός του, ο Κυναίγειρος, που σκοτώθηκε στη μάχη του Μαραθώνα.

Με πρόσκληση του τυράννου των Συρακουσών Ιέρωνα έκανε δύο ταξίδια στη Σικελία, όπου και πέθανε το (456 π. X.) στην πόλη Γέλα. Αθάνατο εξακολουθεί να παραμένει το ποιητικό έργο του Αισχύλου, θεωρείται ο δημιουργός της ελληνικής τραγωδίας. Η ιστορία του ελληνικού θεά­τρου (βλ. λ.) αρχίζει ουσιαστικά με τον Αισχύλο.

Είναι ο αρχαιότερος από τους τραγι­κούς ποιητές, που απόχτησαν παγκόσμια δόξα (βλ. λ. Σοφοκλής, Ευριπίδης). Τα πρώτα του ποιήματα τα έγραψε σε ηλικία 25 χρονών και από τότε πολλά βραβεία κέρδισε σε θεατρικές νίκες. Ο Αισχύλος δεν ήταν μόνο ποιητής τραγωδιών, αλλά
συνέθεσε και μελωδίες και έμπασε πολλά και διάφορα σκηνικά στο θέατρο. Οι χα­ρακτήρες που περιγράφει στα έργα του είναι δυνατοί, όπως δυνατές είναι και οι συγκρούσεις και τα πάθη των ηρώων του. Προκαλεί στην ψυχή των ακροατών ισχυ­ρές συγκινήσεις και ενθουσιασμό.

Κεντρική ιδέα στις τραγωδίες του Αι­σχύλου είναι η Μοίρα, δηλ. ένας παρά­γοντας που είναι έξω από τη θέληση των ανθρώπων και των θεών και που κανένας δεν μπορεί να τον νικήσει.

Μαζί με τη Μοίρα παρουσιάζεται και η θεία δίκη. Κάθε έγκλημα, που έγινε συ­νειδητά η ασυνείδητα, έχει σαν επακόλουθο τη θεία δίκη (τιμωρία).

Οι υποθέσεις των τραγωδιών του μοιά­ζουν με αληθινές γιγαντομαχίες και οι ήρωες του είναι υπερφυσικοί. Το ύφος του είναι απλό, γλαφυρό, χρησιμοποιεί ωραίες εικόνες και προπάντων πλούτο λέξεων. Είναι αληθινός γλωσσοπλάστης.

Έγραψε 70 δράματα (μερικοί τα ανεβάζουν σε 90). Ολόκληρα σώθηκαν μέχρι σήμερα οι παρακάτω 7 τραγωδίες του.

«ΟΙ Πέρσες». Την έγραψε για να εξυμνήσει τη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών στη Σαλαμίνα.

Χορός Περσών γερόντων συγκεντρώνε­ται στο παλάτι του Ξέρξη, για να μάθει νέα σχετικά με τ’ αποτελέσματα της εκστρατείας του βασιλιά στην Ελλάδα. Όλοι υποπτεύονται κάποιο μεγάλο κακό. Η μητέρα του Ξέρξη, η Άτοσσα, βλέπει φρικτά όνει­ρα. Σε λίγο έρχεται ο αγγελιοφόρος και φέ­ρει τη θλιβερή είδηση της καταστροφής όλου του στρατού τους στην Ελλάδα. Με ζωηρά χρώματα περιγράφει ο αγγελιοφόρος τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ύστερα από λίγο παρουσιάζεται στη σκηνή ο ίδιος ο Ξέρξης, που γύρισε από την Ελλάδα νικημένος, συντριμμένος, πραγματικό ρά­κος. ‘Όλοι θρηνούν τη μεγάλη συμφορά.

«Η Ορέστεια», που αποτελείται από τρία μέρη (τρεις τραγωδίες=τριλογία), Αγαμέμνονας, Χοηφόροι, Ευμενίδες.

Το θέμα της Ορέστειας είναι παρμένο από το μύθο της επιστροφής των ηρώων από την Τροία. Ο Ατρέας, ο βασιλιάς του Άργους, για να εκδικηθεί τον αδελφό του Θυέστη, τον ξελογιστή της γυναί­κας του, του έδωκε να φάει το ψημένο κρέας των παιδιών του. Αργότερα όμως η γυναίκα του Αγαμέμνονα, γιού του Ατρέα, η Κλυταιμνήστρα πιάνει σχέσεις με το γιό του Θυέστη, τον Αίγισθο, και σκοτώνουν τον Αγαμέμνονα, όταν επέστρεψε από την Τροία. Μα οι δύο ένοχοι βρί­σκουν δίκαιη τιμωρία από τη Μοίρα. Τους σκότωσε ο Ορέστης, ο γιός του Αγαμέμνονα.

Στο τρίτο μέρος του δράματος, τις Ευμενίδες, ο Αισχύλος παρουσιάζει τις θεές της εκδίκησης, τις Ερινύες, να καταδιώ­κουν τον Ορέστη. Τότε αυτός φθάνει στην Αθήνα, παρουσιάζεται στον Άρειο Πάγο, το αρχαίο δικαστήριο, και αθωώνεται. Οι Ερινύες, που στο μεταξύ τις καθησύχασε η Αθηνά, μετατρέπονται σε Ευμενίδες, δηλ. σε προστάτριες θεές.

Τα άλλα τρία είναι: Προμηθέας Δε­σμώτης, Επτά επί Θήβας και Ικέτιδες.

Το κείμενο και το σκίτσο αντλήθηκαν από μία παλιά εγκυκλοπαίδεια του 1950 με τίτλο Θησαυρός Γνώσεων.