Η ιστορία του μέτρου!

Το διεθνές δεκαδικό σύστημα

Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ

Από τη Γαλλική επανάσταση

Οι διάφοροι λαοί είχαν δικό τους σύστημα μέτρησης της απόστασης. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το στα­νιό, τις παραβάγκας, και το πλέθρο_: οι Γάλλοι είχαν την οργιά, οι Άγγλοι την γιάρδα που τη χρησιμοποιούν ακόμη και διάφορα άλλα συστήματα μέτρησης οι άλλοι λαοί.

Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι άνθρωποι σκέφτηκαν ότι πρέπει να βρουν ένα μετρικό σύστημα που θα χρησιμοποιούν όλοι οι λαοί της γης. Μια τέτοια πρωτοβουλία ανέ­λαβε η Γαλλία. Στις 7 Απριλίου του 1795 δηλαδή λίγα χρόνια μετά τη μεγάλη επανάσταση, η βουλή ψή­φισε ένα νόμο που όριζε σαν μονά­δα μέτρησης μήκους το «μέτρο».

Το μέτρο έπρεπε να είναι ίσο με το 1 δεκάκις εκατομυριοστού του τεταρτημόριου του μεσημβρινού της γης. Δηλαδή το 1 /40.000 του μεσημβρινού. Για να το βρουν αυ­τό, μέτρησαν την απόσταση από τη γαλλική πόλη Δουνκέρκη της Μά­χης ως την ισπανική πόλη Βαρκε­λώνη κι αυτό γιατί αυτές οι δυο πό­λεις βρίσκονται στον ίδιο μεσημ­βρινό. Έτσι βρήκαν πόσο είναι ολό­κληρος ο μεσημβρινός και τον διαί­ρεσαν με το 40 εκατομμύρια.

Το μήκος που βγήκε από τη διαίρεση αυτή ορίστηκε ότι θα ονομαστεί «μέτρο» και θα είναι η νέα μο­νάδα μέτρησης η οποία θα υποδιαιρείται σε 100 εκατοστόμετρα. Έτσι καθιερώθηκε το μέτρο σα διεθνές δεκαδικό σύστημα μέτρησης, γιατί τα συστήματα που υπήρχαν ήταν διάφορα, όπως η οργιά που είχε 6 πόδια, ο πήχυς που είχε 8 ρούπια, το αγγλικό με 12 ίντσες και άλλα.

Υπήρχε όμως ένας κίνδυνος, μή­πως αργότερα οι άνθρωποι μετρή­σουν την απόσταση Δουκέρκη-Βαρκελώνη, και τη βρουν περισσό­τερη ή λιγότερη κι έτσι αλλάξουν το μέτρο. Για να λείψει αυτός ο κίν­δυνος πάρθηκε η απόφαση να φτιαχθεί ένα υπόδειγμα του μέ­τρου από ιριδιούχο λευκόχρυσο και να τοποθετηθεί στο Διεθνές Γρα­φείο Μέτρων και Σταθμών που βρι­σκόταν στο Παρίσι.

Αποφασίστηκε ακόμη ότι όλα τα κράτη πρέπει να αναγνωρίσουν το μέτρο σαν διεθνή μονάδα μέτρησης για να πάψει να υπάρχει αυτή η ανωμαλία.

Το παραπάνω κείμενο αντλήθηκε από έναν παλιό καζαμία άγνωστου έτους.