Ιερά Μονή Αγίας Ειρήνης Κρουσώνα

Ή Μονή της Μεγαλομάρτυρος καί θαυματουργού Αγίας Ειρήνης εύρίσκεται εις τήν επαρχίαν Μαλεβυζίου καί άπέχει άπό τό Ηράκλειον 25 χιλιόμετρα.

Ή Μονή είναι κτισμένη στά πλάγια του περήφανου Ψηλορείτη σέ δψος 700 μέτρων καί τήν κυκλώνουν οι υψηλές κορυφές τοϋ Κουδούνι, Γούρνος καί Κουβούκλι, πού τής χαρίζουν τήν μεγαλοπρέπεια καί όμορφιά τους καί τής παραστέκουν άκοίμητοι φρουροί της.

*Από τόν Κρουσώνα τό μεγάλο καί ήρωΐκό χωριό άρχίζει ένας δρόμος άνηφορικός καί ανώμαλος, δλο στροφές, πού όδηγεΐ είς τήν Μονήν καί θά κούραζε πολύ, μά ή όμορφιά πού άντικρύζει γύρω δποιος τόν πέρνα καί ό άνάλαφρος άέρας πού του στέλνει άκριβό χαιρετισμό ο Ψηλορείτης δχι μόνο δέν τόν άφίνουν νά αισθανθή τήν κακοβολιά, άλλά τούναντίον τόν κάνουν νά περνοΕ εύχάριστα τά 3 1/2 χιλιόμετρά του.

Ή Μονή τής * Αγίας Ειρήνης είναι φωληασμένη, δπως καί άνωτέρω άναφέρομε στά πλάγια του Ψηλορείτη καί είναι κρυμμένη στίς πρασινάδες πού τής χαρίζουν τά πλούσια τρεχούμενα νερά.

Κανείς θόρυβος του κόσμου δέν φθάνει ώς έκεί. Βασιλεύει άπόλυτη ήσυχία, άπόλυτη σιγή, πού τήν διακόπτει ό γλυκύς ήχος τής καμπάνας, πού σημαίνει τά βαθειά χαράματα τόν όρθρο καί τό δειλινό τόν έσπερινό καί καλεΐ, δχι μόνο τις μοναχές, άλλά καί τή γύρω φύση γιά προσευχή.

Τόπος αύτοσυγκεντρώσεως καί ψυχικής άνατάσεως πού νοιώθη ο έπισκέπτης δτι ζή μαζί μέ τόν Θεόν, κοντά στόν Δημιουργόν τής δμορφης φύσεως πού άπολαμβάνει καί αισθάνεται διάχυτη τήν άγάπη Του, τήν εύσπλαχνία Του, τήν μακροθυμία Του.

Παλαιά είναι ή Μονή, άλλά δυστυχώς δέν υπάρχουν πηγές, άπό τις δποίες νά άντλήσωμε άκριβή στοιχεία, πότε τό πρώτον ίδρύθη, καθώς καί ποιοι ήσαν οί πρώτοι κτήτορές της κλπ.

Τό δτι ή Μονή είναι παλαιά είναι άναμφισβήτητον. Φαίνεται νά υπάρχη εύθύς μετά τήν άλωσιν του Ηρακλείου πού έγινε είς τά 1669. “Οπως άναφέρεται εις συμφωνητικά του Τουρκικοϋ Αρχείου δ ήγούμενος τής μονής ⁹ Ακάκιος, υιός του Ίωάννου, ήγόραζε κατά τά έτη 1670 καί 1671 κτήματα μεγάλης άξίας είς Κιθαρίδα καί Κρουσώνα, έπ* όνόματι της Μονής. Έκ των άνωτέρω άποδεικνύεται δτι ή Μονή δχι μόνο είναι παλαιά άλλά ήτο καί πλουσιωτάτη. Καμμία άλλη έπίσημη πηγή δέν έχομε, ϊσως νά υπάρχη άλλά δέν είναι σέ μας γνωστή, ή οποία νά άναφέρη τίποτε τό σχετικό διά τήν ιστορίαν τής παλαιας καί πλούσιας αδτής Μονής. *Από τήν παράδοση, ή οποία έφθασε μέχρι τών ήμερων μας, άπό τούς γεροντοτέρους, μαθαίνομε δτι είχε μεγάλο άριθμό μοναχών, καί δτι αυτοι έσφάγησαν υπό των Τούρκων κατά τήν επανάστασιν του 1822 εις άπόστασιν ένός περίπου χιλιομέτρου άπό τήν Μονήν, μέσα εις ένα άγρόν. Έκεί έμειναν τά κορμιά τους άθαφτα μέ τό σωρό τις πέτρες πού έρριξαν έπάνω τους οί Τούρκοι. ⁹Από τότε τό μέρος έκεΐνο όνομάζεται τροχάλακας. ⁹ Αργότερα οί χριστιανοί πήραν τά δστα τους καί τά έθαψαν εις τόν περίβολον τής Μονής, άφθονα τών όποίων ευρέθησαν όταν έσκαβαν διά νά άνοίξουν τά θεμέλια τής έκκλησίας καί των κελλιών. Αέγεται άκόμη δτι ή σφαγή αύτή τών μοναχών έγινε εις άντίποινα τής καταστροφής του στρατου του Σερίφ – Πασα εις τόν Κρουσώνα. Τριακόσιοι Τουρκαλβανοι πού δέν μπόρεσαν νά φύγουν κλείστηκαν εις τήν έκκλησίαν τοϋ Αγ. Χαραλάμπους κι* έκεΐ μέσα τούς έκαψαν οί Κρουσανιώτες. Κι* αδτό ήταν ή αίτία δπως άναφέρεται καί άπηγορεύθη ή έπανίδρυσις τής Μονής μέ Σουλτανικό Φιρμάνι.

Έτσι είς τήν παλαιάν καί πλουσίαν αυτήν μονήν έπαυσε νά υπάρχη ζωή. Ή μικρή καμπάνα της έπαυσε νά χτυπά καί νά καλή τούς μοναχούς γιά προσευχή. Νεκρική σιγή έβασίλευσε έκεΐ πού ήκούοντο καθημερινώς οι κατανυκτικοΐ πρός τόν θεόν ύμνοι. Τελεία καταστροφή, τελεία έρήμωσις καί μόνο σωροί άπό πέτρες καί ένα μικρό μέρος τής έκκλησίας πού έσώζετο φανέρωναν δτι κάποτε υπήρχε έκεΐ ζωή, δτι ήτο τόπος ίερός εις τόν όποιον έλατρεύετο ο θεός.

Πώς έγινε τό θαυμα καί ή έπΐ ένα καί πλέον αιώνα έγκαταλελειμμένη Μονή, ξαναβρήκε τή ζωή, έγινε καί πάλι τόπος λατρείας του Θεού κατοικητήριον εύσεβών ψυχών άφιερωμένων εις αύτόν.

Είς τόν Κρουσώνα πού φημίζεται διά τήν εύσέβειαν των κατοίκων του, τήν οποίαν μαρτυρουν οί άμέτρητες ιδιωτικές έκκλησίες πού υπάρχουν, υπηρετοϋσε τό 1936 ώς Ιφημέριος ό Δημήτριος Φασουλάκης, πραγματικός λειτουργός του υψίστου, μέ πίστη μεγάλη καί άγάπη πρός τό ποίμνιόν του. Σ^# αύτόν τόν άξιον ίερέα οφείλεται ή έπανίδρυσις της παλαιας Μονής της τιμωμένης σήμερον έπ* όνόματι της ^βΑγίας Ειρήνης.

Ή φλόγα πού έκαιε στά στήθη του γιά τήν πίστη του Θεού πού έλάτρευε, καθώς καί ο πόνος πού τα βάραινε γιά τήν εγκατάλειψη της παλαιας αύτής μονής τόν ώδήγησαν εις τό νά τήν έπανιδρύση καί νά δώση καί πάλιν εις τούς χριστιανούς τόν τόπον αύτόν της λατρείας πού άποτελεΐ σήμερον ένα κομμάτι του Παραδείσου καί μεταφέρει τούς προσκυνητάς σέ ανώτερες σφαίρες στήν ούράνιον χαράν.

⁹ Από τό 1936 άρχισε νά έργάζεται μέ ζήλον καί σύστημα καί κατώρθωσε μέσα σέ λίγα χρόνια, κάτι πού έφαίνετο άκατόρθωτο. Πήρε κοντά του γιά νά τόν βοηθουν είς τήν εκκλησίαν του Κρουσώνος τέσσαρες κοπέλλες, πού διεκρίνοντο γιά τήν εύσέβειάν τους καί τήν κλίσιν τους πρός τόν μοναχικόν βίον καί μέ τις σοφές διδασκαλίες του, τις γεμάτες άπό τή φλόγα τής πίστεώς του, άρχισε νά τις προπαρασκευάζη, μέ όλα τά έφόδια τά όποια είναι άπαραίτητα διά τόν μοναχόν, νά τις προετοιμάζη διά νά λάβουν τό άγγελικόν σχήμα, νά γίνουν νύμφες του Σωτήρος Χριστου. *Αφου επέστησαν έπΐ 2 δτη τήν δοκιμασίαν των δοκίμων έκρίθησαν άξιαι καί έλαβον τό μοναχικόν σχήμα. Έξηκολούθησαν νά μένουν εις τό χωριό τους τόν Κρουσωνα νά βοηθουν τόν πνευματικόν τους πατέρα εις τις έργασίες τής έκκλησίας καί νά έκτελουν τά θρησκευτικά τους καθήκοντα μέ ζήλο καί άφοσίωση, ώστε νά τίς άγαπήσουν καί νά τις έκτιμήσουν όλοι οί κάτοικοι του χωρίου.

Κατάλληλη διδασκαλία άρχισε νά κάνη καί εις τούς εύσεβείς Κρουσανιώτες εις τούς όποιους έξέθεσε τό σχέδιόν του καί έζήτησε τήν βοήθειάν τους διά νά έπανιδρόσουν καί πάλιν τήν μονήν. Οί Κρουσανιώτες τόν άκουσαν μέ μεγάλη χαρά καί έδέχθησαν προθύμως νά τόν βοηθήσουν μέ όλες τις δυνάμεις τους μέ όλα τά μέσα πού διέθεταν. ’Έτσι άρχισε μιά έντατική έργασία, μιά έργασία έπίπονη, σκληρή. Κάθε Κυριακή καί κάθε έορτή, άνδρες μέ τά ζώα τους καί τά κατάλληλα έργαλεΐα, γυναίκες, κοπέλλες, μέ έπί κεφαλές τόν άκούραστον, τόν φλογερόν της πίστεως έργάτην ίερέα Δημήτριον καί τις 4 μοναχές έτρεχαν στό έρημο μοναστήρι καί άρχιζαν τή δουλειά, κουβαλούσαν πέτρες καθάριζαν τήν περιοχή τής Μονής άπό τά χαλάσματα κι* έτοίμασαν τόν Ιερόν αυτόν χώρον δια νά άρχίσουν οί έργασίες τής οικοδομής. Τό 1944 δ ναός καί δύο κελλιά ήταν έτοιμα κι* έτσι ξανάρχισε ή ζωή ύστερα άπό ένα καί πλέον αιώνα στήν κατεστραμμένη τήν έρημη μονή. Τόν πυρήνα τής νέας ζωής της άπετέλεσαν οι 4 μοναχές 1) Κορνηλία Γωνιωτάκη 2) Παρθενία Στουπάκη 3) Χριστονύμφη Λεμονάκη καί 4) Μακαρία Βαρδαλαχάκη.

Πρώτη Ήγουμένη άνέλαβε ή Παρθενία Στουπάκη ή δποία ήγουμένευσεν ώς τό 1959. ⁹Από τότε καί ώς <(σήμερα)> ήγουμένη τής Μονής είναι ή Κορνηλία Γωνιωτάκη.

Είς τό κέντρον του περιβόλου ευρίσκεται τό καθολικόν καί γύρω τά κελλιά τά οποία είναι χωσμένα μέσα στις πρασινάδες στά πολύχρωμα άνθη πού τούς προσθέτουν στήν άπλόιητά τους χάρη κι* όμορφιά. Χαμηλοτάβανα μέ μικρές πόρτες καί παράθυρα κι* δμως σου γεμίζουν τή ψυχή καί θέλεις νά μείνης κοντά τους γιά νά χαρής νά άπολαύσης όλη τή γαλήνη, όλη τήν ήσυχία, δλο τό μεγαλείο πού σκορπά ή γύρω φύσις καί πού σέ άναγκάζει νά αίσθανθής τήν άπεραντωσύνη τοϋ Θεου καί Δημιουργου της καί νά του άπευθύνης θερμή εδχαριστήριο προσευχή.

Ό ναός είναι ρυθμου Βασιλικής δίκλυτος καί τιμάται έπ* ονόματι τής Μεγαλομάρτυρος καί Θαυματουργου ‘Αγίας Ειρήνης καί τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου.

Παλαιές εικόνες δέν υπάρχουν κι⁹ ουτε έχει περίσσια κι* άκριβά στολίδια μά μέσα στήν άπλότητά του, στό φτωχικό του περιβάλλον αισθάνεται ή ψυχή νά τήν πλημμυρίζη θεΤον δέος νά τήν πλημμυρίζη κατάνυξη πού τήν παίρνει άπό τά έγκόσμια καί τήν άνεβάζει στά ουράνια, τήν άνεβάζει ώς τό θρόνο του Θεου. αυτό τό περιβάλλον αισθάνεται τήν άνάγκην τής έπικοινωνίας της μέ τόν θεόν, έκεΐ αισθάνεται τήν άνάγκην τής προσεγγίσεώς της πρός τόν ούράνιον Πατέρα της.

Είς τό άνατολικόν μέρος του ναου ευρίσκεται τό παρεκκλήσιον του * Αγίου Νεκταρίου καί δίπλα δ Γολγοθάς, μέσα εις τόν όποιον ό άνθρωπος αισθάνεται δλο τό μεγαλεΐον της θυσίας τοϋ θεανθρώπου αισθάνεται νά τόν πλημμυρίζη τό φώς τό άνέσπερο του λόφου του Γολγοθά. Επίσης στό άνατολικό μέρος του ναου είναι κτισμένο τό Ηγουμενείο είς τό όποΐον δέχονται καλόκαρδα τούς ξένους ή Ηγουμένη, μέ τήν προθυμία πού τήν διακρίνει, τό Ήγουμενοσυμβούλιον καί οί μοναχές μέ τό γέλιο τής άγάπης στά χείλη.

ΣΥΝΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Ή μονή τής “Αγίας Ειρήνης είναι Κοινόβιος. Είς αύτήν ζουν 28 μοναχαΐ οί δποΐες διευθύνονται άπό τήν έκάστοτε Ήγουμένη. “Ολα είναι κοινά. “Ολες εργάζονται γιά τήν Μονήν γιά τις άνάγκες της γιά τήν διατροφή τους διότι, δυστυχώς δέν έχει ούδεμίαν περιουσίαν καί συντηρείται άπό τήν εργασίαν τών μοναχών καί άπό τις δωρεές τών εύσεβών χριστιανών. Κατασκευάζουν ώραιότατα πλεκτά υφαντά κεντημένα μέ υπέροχους χρωματισμούς καί ώραΐα σχέδια, κουρτίνες, κουβέρτες καί πολλά άλλα.

Είς τήν άπόμερη αύτή κυψέλη θά βρή ο προσκυνητής τό άκούραστο, τό έργατικό μελίσσι, τΙς μοναχές, ή νά άναπέμπη ϋμνους εύχαριστηρίους πρός τόν Θεόν, ή νά φτιάχνη άντί γιά κερί καί μέλι, τά εργόχειρα μέ τά οποία συντηρείται ή Μονή.

Ή γαλήνη πού βασιλεύει στό μικρό αύτό κομμάτι τοϋ Παραδείσου διακόπτεται κατά τήν έορτήν τής * Αγίας Είρήνης τις εορτές του Πάσχα καί τις πρώτες 15 ήμέρες του Αύγούστου οπότε λόγω τής έορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου μεταβαίνουν πολλοί γιά νά άπολαύσουν μέσα είς τήν έκκλησίαν τή γεμάτη μυστικοπάθεια, τή γεμάτη άπό τήν παρουσίαν του Θεοϋ τις λειτουργίες καί παρακλήσεις πού τελοϋνται καθημερινώς καί πού άναγκάζουν τόν άνθρωπο νά έξαϋλωθή καί νά πλησιάση τό θεΐον.

ΔΙΟΙΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Έ Μονή διευθύνεται υπό τής Ηγουμένης ή δποία πλαισιώνεται άπό τό Ήγουμενοσυμβούλιον τό όπιο το άποτελουν 2 μοναχαί.

Ή Ηγουμένη φέρει τήν ευθύνη της άρίστης λειτουργίας της Μονής, είς δλους τούς τομείς.

Έκ τών σπουδαιοτέρων καθηκόντων της είναι ή προστασία τών μοναχών οί όποιες άποτελουν τό ποίμνιό της, τό όποϊον όφείλει νά νουθετή, νά όδηγή μέ άγάπη, στοργή καί καλωσύνη, είς τόν όρθόν δρόμον τής σωτηρίας του, όπως ό καλός Ποιμήν Χριστός, τόν όποιον άντιπροσωπεόει είς τήν γην.

Πρέπει νά έχη επίγνωσιν τής εδθύνης πού άναλαμβάνει άπέναντι του Θεού γιά τις ψυχές τις οποίες τής ένεπιστεύθη καί νά έκτελή τό καθήκον της μέ ζήλο, αδταπάρνηση, άπέραντη άγάπη καί άνεξάντλητη καλωσύνη πρός τά πνευματικά της τέκνα, μέ τά οποία τήν συνδέει κοινός σκοπός, κοινή έπιδίωξις, ή σωτηρία τών ψυχών τους.

Αυτή είναι ή άδρά περιγραφή τής Μονής τής Μεγαλομάρτυρος * Αγίας Ειρήνης, ή όποία θά έχη ϊσως άξιόλογον ιστορίαν άφου είναι παλαιά, άλλά δυστυχώς δέν διεσώθησαν έπίσημες πηγές οί όποϊες νά τήν άναφέρουν.

Άπό επίσημον πηγήν, τό Τουρκικόν Άρχεΐον όπως καί είς τήν άρχήν άναφέρομε μαθαίνομε μόνο δτι ή Μονή υπήρχε τό 1670 καί ήτο πλουσιωτάτη, τά όποια είχε τήν καλωσόνην ό άκούραστος φυσιοδίφης κ. Νϊκος Σταυρινίδης νά μας άνακοινώση. Επίσης ό φίλος έρευνητής τής τοπικής ιστορίας Κρουσώνος ίατρός κ. Φουντουλάκης είχε τήν καλωσόνην νά μας άνακοινώσει καί έκεΐνος ότι σχετικό είχε άκούσει γιά τήν ιστορίαν τής Μονής, τά όποια προέρχονται άπό τήν άδιάψευστον πηγήν άνθρώπων οί όποίοι έζησαν τά γεγονότα τά διεφύλαξαν ώς θησαυρόν καί τά μετέδωσαν είς τούς μεταγενεστέρους διά νά μείνουν ώς ίερά παρακαταθήκη είς τις έπερχομένες γενεές.

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ή ‘Αγία Μεγαλομάρτυς Ειρήνη ήτο μοναχοκόρη του Βασιλίσκου Αικινίου καί της Λικινίας. Κατήγετο άπό τήν πόλιν τής Περσίας Μαγεδών καί ήκμασε κατά τό έτος 315. Οί γονείς της τής είχαν δώσει τό δνομα Πηνελόπη. Επειδή ήταν ώραία ό πατέρας της γιά νά τήν προφυλάξη έκτισε ένα Πύργο μέσα είς τόν όποΐον έκλεισε τήν Πηνελόπη άπό έξη ετών. Μέσα σ’ αύτόν ζουσε μιά ζωή πλούσια, ζωή βασιλοπούλας, μαζί μέ 13 ώραιες κοπέλλες οί οποΐες τήν υπηρετουσαν.

Γιά τή μόρφωσή της είχε διορίσει ό πατέρας της ένα σοφό γέροντα διδάσκαλο ό δποϊος ώνομάζετο *Απελλιανός.

Τά χρόνια κυλουσαν καί ή ζωή περνουσε μέσα στόν Πύργο ήρεμη κι* ευχάριστη ώς τήν ήμέρα πού ή νεαρά βασιλοπούλα είδε ένα όραμα πώς μπήκαν άπό τό άνοιχτό παράθυρο στό δωμάτιό της τρία πουλιά, ένα περιστέρι μ* ένα κλωνάρι έληας, ένας άετός μ* ένα στεφάνι πλεγμένο άπό άνθη κι* ένα γεράκι μ* ένα φίδι, τ* άφήκαν έπάνω σ* ένα τραπέζι κι* έφυγαν. Τρομαγμένη έτρεξε στό διδάσκαλό της καί τόν παρεκάλεσε νά τής έξηγήση τΐ έσήμαινε τό παράδοξο αυτό όραμα.

Ό γέρων *Απελλιανός τής έδωσε τήν εξής έξήγησιν ; Τό όραμα σημαίνει ότι θά ύποβληθής σ* ένα άγωνα σκληρό, αγώνα φοβερού μαρτυρίου διά τήν άγάπην του άληθινου Θεου είς τόν όποιον θά πιστεύσης καί χάριν του όποίου θ* άπαρνηθής τούς ψεύτικους θεούς, τά είδωλα, τά δποϊα ώς τώρα προσκυνούσες κι* έλάτρευες, άλλά θά νικήσης μέ τήν βοήθειάν του καί θά λάβης άπό *Εκείνον τό φωτοστέφανο τής ούρανίου, τής άθανάτου δόξης.

Αύθύς έπίστευσε έδέχθη τό βάπτισμα έγινε χριστιανή καί ώνομάσθη Ειρήνη. *Η παράδοσις άναφέρει κάτι τό υπερφυσικό, ότι “Αγγελος Κυρίου τήν έδίδαξε τή νέα θρησκεία, άγγελος τής έδωσε τό όνομα Είρήνη καί δτι τής άνεκοίνωσεν ότι θά έλθη παραδόξως πρός αύτήν ο “Απόστολος Τιμόθεος ο μαθητής του Παύλου διά νά τήν βαπτίση. ‘Όταν έγιναν αύτά άρχισε τό μεγαλειώδες τό υπεράνθρωπο έργο τής Αγίας είς τό όποϊον φαίνεται καθαρά ή βοήθεια του Θεού πρός τήν νέαν τής πίστεως άθλήτριαν.

Έρριξε τά είδωλα καί τά έσπασε καί άρχισε μέ παρρησία νά διδάσκη τόν ένα καί μόνον άληθινόν θεόν.

Τά μαρτύρια είς τά όποία τήν υπέβαλαν, πρώτος ό πατέρας της καί έν συνεχεία οί είδωλολάτρες βασιλείς διά νά άρνηθή τήν πίστιν του Χριστοϋ καί νά θυσιάση στά είδωλα είναι πολλά καί φοβερά καί δμως δέν υπεχώρησε, δέν πτοήθηκε καί όχι μόνο δέν άρνήθηκε τό Χριστό τόν όποϊον μόλις είχε γνωρίσει καί πιστεύσει, άλλά καί έκανε μέ τό θάρρος της, τήν καρτερίαν της, τήν εύψυχίαν της νά πιστεύουν χιλιάδες έθνικοί, νά δέχωνται τό βάπτισμα καί νά γίνωνται χριστιανοί.

Τήν έρριξαν σέ λάκκο μέ δηλητηριώδη έρπετά, τήν έδεσαν σέ τροχό, τήν έρριξαν άλυσσοδεμένη στή φωτιά, τής πριόνισαν τούς πόδας, καί σέ πολλά άλλα παρόμοια βασανιστήρια τήν υπέβαλαν μέ άφάνταστη σκληρότητα γιά νά τήν άναγκάσουν νά άρνηθή τό Χριστό. Τά νίκησε δλα μέ τήν πίστη, τήν καρτερία τό θάρρος της, μέ τήν βοήθειαν του Θεου ό όποιος έστελνε τούς άγγέλους του καί τήν έσωζαν.

Ή Μεγαλομάρτυς Είρήνη έπεσκέφθη πολλές πόλεις είς τις όποιες έδίδασκε κι* εκανε πολλούς νά πιστεύουν καί νά γίνωνται χριστιανοί διά του βαπτίσματος. Τέλος έφθασε είς τήν Έφεσον δπου εμεινε άρκετό καιρό, έδίδαξε καί έκαμε καί θαύματα. Έκει συνήντησε καί τόν διδάσκαλόν της τόν Άπελλιανόν, τόν δποίον παρέλαβε μαζί της καθώς καί εξ άλλους βγήκε έξω άπό τήν πόλη καί σταμάτησε σέ κάποιο μέρος πού υπήρχε ένα μνημείο κενό. Μπήκε μέσα σ⁹ αύτό καί διέταξε τόν Άπελλιανό νά θέση έπάνω ένα λίθον τόν όποιον νά μήν κυλήση κανείς άν δέν περάσουν 4 ήμέρες. Μετά 2 ήμέρες ό *Απελλιανός έπεσκέφθη τό μνημεΐον καί είδε μέ έκπληξη καί θαυμασμό δτι ήτο άνοικτό καί κενό, δέν υπήρχε τό σώμα τής Αγίας έντός αύτου. Ή Μεγαλομάρτυς Είρήνη είχε άναληφθή είς τούς ούρανούς στεφανωμένη μέ τό φωτοστέφανο τής νύμφης του Χριστου.

Τήν 5ην Μαΐου έορτάζει ή έκκλησία μας τήν μνήμην τής Άγίας Μεγαλομάρτυρος Είρήνης καί ψάλλεται τό έξης άπολυτίκιον:

Σοφίαν καί σύνεσιν σύ κεκτημένη σεμνή, σαφώς έπεπόΦησας τόν σόν νυμφίον Χρίστον, Ειρήνη πανεύφημε, ηχθης διά βασάνων τω άφθάρτω νυμφώνι, εΰφρανας τόν σωτήρα, τόν νυμφίον έλθοΰσα, διό εν παρρησία αύτώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ή Αγία Είρήνη λόγω τών φρικτών μαρτυρίων τά όποια υπέστη έλαβε τήν χάριν άπό τόν θεόν νά θαυματουργή. “Απειρα είναι τά θαύματα τά όποια διηγουνται δσοι καταφεύγουν πρός αυτήν καθημερινώς καί παίρνουν τήν βοήθειάν της. Κανείς δέν φεύγει άπό κοντά της χωρίς νά πάρη παρηγοριά, άνακούφιση, χωρίς νά νοιώση τή θαυματουργική δύναμή της.

⁹ Αντιγράφω ένα θαϋμα άπό τήν έφημερίδα «ΠατρΙς» τής 3ης Μαΐου 1972 τό οποϊον διηγείται αυτόπτης μάρτυς ο κ. Κώστας Έμμαν. Σταματάκης άπό τόν Κρουσώνα.

Ήταν ⁹Απρίλης τοϋ 1920 δταν ο λοχαγός Ηρακλής Πολεμαρχάκης ήλθε μέ άδεια άναρρωτική στό χωριό του ⁹Ασΐτες Μαλεβυζίου (καθώς τραυματίας στόν πόλεμο Μ. ⁹ Ασίας).

Τότε οί φίλοι του Κρουσανιώτες ⁹Ιωάν. Δρακουλάκης, Γεώργιος Γεπεσάκης Ν. καί Πανάγος Φουντουλάκης καί δλοι τόν κάλεσαν καί ήρθε στόν Κρουσώνα νά τόν περιποιηθοϋν.

Αυτοι ώργάνωσαν μιά οικογενειακή συντροφιά γιά ένα έξοχικό γλέντι είς τό άγριο τότε άλλά γραφικώτατο τοπειον * Αγίας Ει­ρήνης.

Η συντροφιά αυτή έμεινε πολλές ήμέρες διασκεδάζουσα έκεΐ. Ένα βράδυ πού τό κρύο ήταν πολύ δυνατό λόγω τής έποχής, ήναγκάσθη ή παρέα νά κοιμηθή έντός τής έκκλησίας όπου οι άνδρες έμειναν στό ιερό καί οι γυναίκες στόν υπόλοιπο χώρο.

Κοιμώμενος ο Πολεμαρχάκης τήν νύκτα αυτή έντός τοϋ ιεροϋ τής έκκλησίας, είδε όνειρο μιά γυναίκα ντυμένη μαϋρα σάν καλογρηά νά τοϋ λέγη:

—«Είμαι γιατρός καί έχεις στό στόμα σου κάτω άπό τή γλώσσα ένα βλήμα καί ήρθα νά σοϋ τό βγάλω».

Ό Πολεμαρχάκης τής άπάντησε:

—«Οι γιατροί δυσκολεύονται νά μου κάμουν έγχείρηση κι* έσύ μιά καλογρηά πώς θά τό βγάλης;»

Στό σημείο αυτό ξύπνησε καί έπηρεασμένος άπό τό όνειρο αισθανόταν ένα τσίμπιμα κάτω άπό τή γλώσσα του. Έκάλεσε τότε τήν άδελφή του “Αγλαΐα καί τής είπε:

—Έλα νά δής τί μέ πηράζει στή γλώσσα καί συγχρόνως τής εξιστορουσε καί τό όνειρο.

Ή άδελφή του μέ κατάπληξη είδε νά προεξέχη ένα σιδεράκι καί μέ ένα σουγιά τό έβγαλε. Ήταν τό βλήμα δπου του είχε δημιουργήση έγκεφαλικό τραϋμα καί ήτο μεγέθους ένός διπλου σφαιριδίου. ‘Όλη τότε ή συντροφιά έφώναξε:

—θαυμα, θαυμα!

Έκτοτε ο ίαθής ⁹ Αξιωματικός καί Δικηγόρος Ηρακλείου, έώρταζε κάθε χρόνο μέ άρτους τήν μνήμην τής * Αγίας Ειρήνης διά νά ένθυμεΐται τό Θαυμα της.

Το βιβλίο γράφτηκε το 1972 από την Όλγα Α. Κοκκινάκη. Εις μνήμην της θείας της Ουρανίας Ι. Μελισσείδου.