Ο βίος του Οσίου Ευμενίου του Νέου
Κωνσταντίνος Σαριδάκης ύστερα Σωφρόνιος και τελικά Όσιος Ευμένιος ο Νέος από την Εθιά
Ο Όσιος Ευμένιος ο Νέος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Σαριδάκης, γεννήθηκε το 1931 στο μικρό χωριό Εθιά των Αστερουσίων στην Κρήτη, μια οροσειρά γνωστή για τη σκληρή, άνυδρη φύση της στο νότιο μέρος του Νομού Ηρακλείου, που παλαιότερα είχε το προσωνύμιο: «Το Άγιο Όρος της Κρήτης» .
Ήταν το όγδοο και τελευταίο παιδί μιας φτωχής οικογένειας που αντιμετώπιζε την φτώχεια της εποχής εκείνης, ειδικά μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του όταν ο Κωνσταντίνος ήταν μόλις τριών ετών. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, από μικρή ηλικία βρήκε παρηγοριά στην εκκλησία του χωριού του, η οποία τιμάται στο Γεννέσιο της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου και τους Ταξιάρχες, εκεί είχε τις πρώτες εικόνες και διδαχές για την αγάπη του Χριστού.
Η εκπαίδευσή του σταμάτησε στην τρίτη τάξη του δημοτικού, αλλά η πνευματική του ωριμότητα τον ώθησε να ενταχθεί ως δόκιμος μοναχός το 1947 στη Μονή του Αγίου Νικήτα σε ηλικία μόλις 16 ετών.
Η αφιέρωση στον μοναχισμό και οι δοκιμασίες
Το 1951 σε ηλικία 20 ετών εκάρη μοναχός με το όνομα Σωφρόνιος. Η μοναχική ζωή του ήταν γεμάτη από σωματική και πνευματική εργασία, αλλά οι δοκιμασίες δεν άργησαν να έρθουν. Κατά τη στρατιωτική του θητεία, παρουσίασε υψηλό πυρετό και διαγνώστηκε με λέπρα στο στρατιωτικό νοσοκομείο 424 της Θεσσαλονίκης, μια ασθένεια που τότε ήταν ανίατη. Μεταφέρθηκε στο αντιλεπρικό νοσοκομείο της Αθήνας.
Ωστόσο, το 1957, με την ανακάλυψη της θεραπείας της λέπρας, ο Σωφρόνιος θεραπεύτηκε, αποφάσισε όμως, να παραμείνει στο νοσοκομείο. Με βαθιά αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αφιέρωσε τη ζωή του στη φροντίδα των ασθενών, εμψυχώνοντάς τους πνευματικά αλλά και περιθάλποντας τους πιο βαριά πάσχοντες.
Πνευματική καθοδήγηση και διακονία
Μέσα στο νοσοκομείο των Λοιμωδών της Αθήνας γνώρισε τον Άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, τον οποίο υπηρέτησε με αφοσίωση, και τον έκανε πνευματικό του πατέρα. Το 1975, χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια το ίδιο έτος πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμόθεο Παπουτσάκη μετέπιπτα Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, στην Ιερά Μονή Παναγίας της Καλυβιανής. Μετονομάστηκε σε Ευμένιο και ανέλαβε ιερατικές ευθύνες στη Μητρόπολη Νικαίας. Παράλληλα, ζήτησε και έλαβε άδεια να διακονεί στο νοσοκομείο των Λοιμωδών, όπου παρέμεινε για χρόνια, μετατρέποντας την αγάπη του για τον Θεό σε έργο φροντίδας και παρηγοριάς στους Ανθρώπους.
Το τέλος της ζωής του και η αγιοκατάταξη
Ο Όσιος Ευμένιος εκοιμήθη στις 23 Μαΐου 1999, σε ηλικία 68 ετών, έχοντας περάσει τους τελευταίους μήνες της ζωής του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Η εκδημία του συμπίπτει με την Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου εν Νικαία, προσθέτοντας μια πνευματική σημασία στη ζωή και το τέλος του αφού υπηρετούσε στην Μητρόπολη Νικαίας. Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε αρχικά στον Ιερό Ναός των Αγίων Αναργύρων εντός του Λιμωδών Αθηνών, όπου τελέστηκε τρισάγιο, στην συνέχεια μεταφέρθηκε στην Κρήτη και στο χωριό καταγωγής του την Εθιά, όπου ετάφη στις 24 Μαΐου 1999 νοτιοανατολικά του ιερού της εκκλησίας της Παναγίας, την οποία αγαπούσε από παιδί.
Την Κυριακή της Σταυροπροσκηνίσεως του 2021 ο μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας κύριος Μακάριος, υπέβαλε πρόταση στην ιερά επαρχιακή σύνοδο της εκκλησίας της Κρήτης για την εγγραφή του Πανοσιολογιότατου Ευμενίου Σαριδάκη στο Αγιολόγιο της ορθοδόξου εκκλησίας. Η ιερά σύνοδος της εκκλησίας της Κρήτης συνεδρίασε στις 31-5-2021 αποδέχτηκε ομόφωνα την πρόταση και αποφάσισε την υποβολή σχετικού αιτήματος προς το Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αυτό με Πατριαρχική και συνοδική πράξη στις 14-4-2022 ενέγραψε στο Αγιολόγιο της ορθοδόξου εκκλησίας τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη Ευμένιο Σαριδάκη. Με την επωνυμία, Όσιος Ευμένιος ο Νέος.
Η κατάταξη στο ορθόδοξο Αγιολόγιο έγινε γιατί μαρτυρούνται πλήθος θαυμάτων, όταν ζούσε αλλά και ύστερα από τον επί γης θάνατο του.
Η συγγραφή έγινε από το ipy.gr, με συλλογή πληροφοριών από αφηγήσεις.
