Πόνος στο πόδι, συμπτώματα, θεραπεία
Πόνος στο πέλμα, συμπτώματα, θεραπεία
Θέλω να πω τι μου συνέβη με σκοπό να βοηθήσω τους ανθρώπους που τυχών να έχουν το ίδιο πρόβλημα που είχα εγώ, και που δεν έγινα καλά με την συμβολή των γιατρών.
Ήταν το 2006 όπου παρατήρησα ότι μόλις κατέβαινα από το ταξί γυρνώντας το μεσημέρι στο σπίτι μου, όταν μετά από μερικά λεπτά που καθόμουν, σηκωνόμουν, πονούσε το μέρος του ποδιού μου που βρίσκονταν στο κέντρο της πατούσας, ούτε στην φτέρνα ούτε κοντά στα δάκτυλα, αυτός ο πόνος, τον πρώτο καιρό μου δυσκόλευε το περπάτημα, στην αρχή με το που ξεκινούσα, μετά από 3-4 λεπτά ο πόνος έφυγε.
Δεν έδωσα σημασία, λέω κάτι παροδικό θα είναι, αλλά μάταια, ο πόνος δυνάμωσε τόσο ώστε να κυκλοφορώ με συνεχή πόνο κουτσαίνοντας και με αλλοιωμένο πρόσωπο λόγο του πόνου κατά την βάδιση, αυτή η εξέλιξη επήλθε μέσα σε μερικούς μήνες.
Μπορούσα να κυκλοφορώ μερικός και μόνο με αθλητικά παπούτσια που είχαν αερόσολες, η ζωή μου είχε γίνει μαρτυρική γιατί δεν είχα δικό μου μεταφορικό μέσο, και η κατάσταση του αριστερού μου ποδιού χειροτέρευε διαρκώς.
Το 2006 που ξεκίνησε το πρόβλημα ήμουν 31 ετών νέος άνθρωπος, μετά από περίπου δύο χρόνια και με την μετακίνηση μου με τα πόδια να είναι από πολύ δύσκολη έως αδύνατη, αποφάσισα να απευθυνθώ στους γιατρούς, πήγα σε δύο μεγάλους και γνωστούς ορθοπεδικούς της πόλης που ζω, ο ένας διέγνωσε με την βοήθεια της ακτινογραφίας μία φλεγμονή, η οποία θα διορθώνονταν με εγχείρηση, αλλά πρώτα έκρινε σκόπιμο να μου χορηγήσει αντιβίωση, αφού ήπια δύο κουτιά, αποτέλεσμα δεν υπήρξε, στο άκουσμα της εγχείρησης, προτίμησα να πάρω και μία δεύτερη γνώμη, ο άλλος μεγαλογιατρός μου συνέστησε να κάνω μερικές ενέσεις κορτιζόνης και θα λυθεί το πρόβλημα, πράγματι μου έκανε πάνω στο πονεμένο μέρος του ποδιού μου την ένεση, αφήστε ο πόνος ήταν πολύς, από την επόμενη κιόλας μέρα ήμουν καλύτερα, για μία εβδομάδα ήμουν περδίκι, αλλά δυστυχώς μόνο για μία εβδομάδα, μετά δεν ξανά πήγα σε αυτόν τον γιατρό γιατί μου είπαν ότι η κορτιζόνη δεν θεραπεύει, απλός σκεπάζει τον πόνο για λίγο.
Η θεραπεία
Είχα απελπιστεί και διέξοδο από τους γιατρούς την μόνη ελπίδα μου δεν έβρισκα, κάπου εκεί σκέφτηκα ότι η λύση στο πρόβλημα μου θα πρέπει να κρύβετε κάπου κοντά μου, στις συνήθειες μου, στην καθημερηνότητα μου, παράλληλα παρατήρησα ότι ο πόνος την Κυριακή μειώνονταν λίγο, αφού το συνείδητοποίησα, κοίταξα τι δεν κάνω την Κυριακή και το Σαββάτο, που κάνω τις υπόλοιπες μέρες, κάθε πρωί που πήγαινα στην εργασία μου περνούσα αδιαλείπτως από έναν φούρνο και αγόραζα ένα σάντουιτς θεσπέσιας νοστιμιάς με μπόλικη μαγιονέζα, έτσι το ζητούσα κάθε πρωί από τον πωλητή και εκείνος δεν μου χαλούσε χατήρι, δεν είχα άλλη επιλογή από να δοκιμάσω να κόψω μαχαίρι το σάντουιτς μαζί φυσικά με την μαγιονέζα, και ότου θαύματος έπειτα από δύο χρόνια και έντονους πόνους το πρόβλημα άρχισε να μειώνεται δραστικό μέρα με την μέρα.
Τότε ήταν που πείρα το μήνυμα από το σώμα μου, μείωσα δραστικά τα λουκάνικα, τις κρέπες με τυροσαλάτα, τα σουβλάκια κάθε είδους, και φυσικά εξαφάνισα από το διαιτολόγιο μου την μαγιονέζα, επειδή όμως είμαι δύσπιστος, αλλά και δύσκολα κόβονται οι κακές συνήθειες, ξαναδοκίμασα την μαγιονέζα, και προς επιβεβαίωση του ευρήματος μου, ύστερα από δύο τρις φορές κατανάλωσης αυτής της επιβλαβούς τροφής το πρόβλημα επανέρχονταν το ίδιο, και μόλις σταματούσα να τρώγω από αυτό το παρασκεύασμα επανέρχονταν όλα στην κανονικότητα τους.
Και να φανταστείτε πως ούτε υπέρβαρος ήμουν, ούτε μεγάλος στην ηλικία, και ασκούμουν σχετικά, τέλος καλό όλα καλά, με αυτό το κείμενο μου, θέλω να δώσω την λύση σε αυτό το πρόβλημα που με βασάνισε δύο και πλέον χρόνια, και θέλω να σας περάσω ένα μήνυμα, ελέγξτε τις διατροφικές σας συνήθειες για αυτό που σας συμβαίνει, ενδέχεται όπως και στην δική μου περίπτωση την λύση να την κρατάτε εσείς.
