Μία λέξη του κρητικού γλωσσικού ιδιωματισμού-Μπουφάδα.

Μπουφάδα

Όχι αυτή η λέξη δεν έχει καμία σχέση με την μπουγάδα. Με ποια λέξη θα μπορούσαμε να την ταυτίσουμε όμως; Η καταλληλότερη λέξη για να γίνει κατανοητό, τη σημαίνει η μπουφάδα, είναι η λέξη Κλεισούρα.  

Όταν ανοίγουμε ένα δωμάτιο μετά από αρκετές ώρες η και μέρες, αισθανόμαστε μία ελαφρός άσχημη οσμή, η οποία προέρχεται από τον στάσιμο αέρα του χώρου, ο οποίος έχοντας μείνει χωρίς αλλαγή, στάσιμος-ακίνητος, μύρισε, έτσι λέμε μυρίζει κλεισούρα, εννοώντας δηλαδή την άσχημη μυρωδιά που προέκυψε από το κλείσιμο του δωματίου και αμέσως ανοίγουμε πόρτες και παράθυρα για να αεριστεί ο χώρος.

Αφού ορίσαμε τη σημαίνει η λέξη κλεισούρα και είπαμε ότι η λέξη μπουφάδα έχει την ίδια έννοια, πάμε να δούμε που την χρησιμοποιούμε.

Επικαλούμαστε τη λέξη μπουφάδα, μόνο όταν ανοίξουμε και μυρίσουμε το μπαγιάτικο αέρα ενός ντουλαπιού κάποιου επίπλου. Δεν θα πούμε όταν ανοίξουμε το ντουλάπι στο μπουφέ της γιαγιάς που ψάχνουμε να βρούμε τα σοκολατάκια Νουαζέτα, μυρίζει κλεισούρα, θα πούμε, βγάνει μπουφάδα, δηλαδή μυρίζει άσχημα ο αέρα μέσα στο ντουλάπι λόγο έλλειψης αερισμού.  

Πιστεύω ότι η λέξη μπουφάδα, προέρχεται από τα κοινά έπιπλά σε κάθε σπίτι, φτωχό η πλούσιο. Αυτά τα έπιπλά δεν είναι άλλα από τους μπουφέδες. Ο μπουφές ήταν ένα έπιπλο που βρίσκονταν πάντα σε περίοπτη θέση της σάλας-σαλοτραπεζαρία. Ήταν στον χώρο που υποδέχονταν τους επισκέπτες-καλεσμένους και για αυτό δεν άνοιγαν συχνά τα ντουλάπια των μπουφέδων.

Στους μπουφέδες στόλιζαν τα καλά σερβίτσια του σπιτιού στην γυάλινη προθήκη αν υπήρχε, το λικέρ, τους ξηρούς καρπούς και φυσικά τα σοκολατάκια , απαραίτητα κεράσματα.

Έτσι λοιπόν η μπουφάδα μετανάστευσε και σε άλλα έπιπλα του σπιτιού και εξελίχθηκε ως η άσχημη μυρωδιά του μπαγιάτικου αέρα ενός ντουλαπιού που έχει να ανοίξει πολύ καιρό.

Συνάντησα τη λέξη μπουφάδα ως μποφάδα και στο Ρέθυμνο ως μποφαΐλα η μπουφαΐλα.

Η φωτογραφία είναι ενδεικτική του θέματος και προέρχεται από αναζήτηση στην google.