Το Άγιο φως δείτε το βίντεο

Το Άγιο φως δείτε το βίντεο αξίζει!

Σε αυτό το κείμενο θα σας κάνω κοινωνούς της εμπειρίας μου από την τελετή του Αγίου φωτός στον Πανάγιο Τάφο, αλλά και γενικότερα.

 Τις πρώτες 4 μέρες της εκδρομής μου, Κυριακή των βαΐων έως Μ Τετάρτη, βρισκόμασταν διαρκώς σε κίνηση, φεύγαμε 7 το πρωί από το ξενοδοχείο και γυρίζαμε μετά τις 10 την νύχτα. Επισκεφτήκαμε πάρα πολλά προσκυνήματα, τοποθεσίες ιερούς τόπους που σε πήγαιναν αμέσως πίσω 2000 χρόνια πριν. Μοναστήρια βαθιά μέσα στην έρημο, πόλεις, χωριά, όλα ήταν διαφορετικά από ό,τι ήξερα, τα κτίρια όλα σχεδόν είχαν επένδυση από πέτρα, αυτά που εμείς εδώ στην Ελλάδα ξέρουμε ως μπαλκόνια, εκεί ιδιαίτερα στις μουσουλμανικές περιοχές δεν υπάρχουν καθόλου.

 Οι Άγιοι τόποι θα έλεγα βρίσκονται ανάμεσα σε Παλαιστινιακές η απλά μουσουλμανικές περιοχές και σε Εβραϊκές περιοχές. Οι διαφορές ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους είναι χαοτικές, στις μουσουλμανικές περιοχές κυκλοφορούν ελάχιστες γυναίκες και αυτές που είδαμε ήταν τυλιγμένες με ρούχα, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την καθαριότητα στις περιοχές αυτές, ενώ η ρυμοτομία είναι είδος προς εξαφάνιση. Παρόλα αυτά δεν είδα σε καμία περιοχή μουσουλμανική που πήγαμε φτώχεια.

Στις Εβραϊκές περιοχές υπήρχε προκλητική καθαριότητα για εμάς τους Έλληνες, κυκλοφορούσαν γυναίκες παιδιά οικογένειες όλοι μαζί, ρυμοτομία, σχεδίαση και πολεοδόμηση, όμορφα πάρκα με πολύ πράσινο, τα αυτοκίνητα τους θα έλεγα ότι ήταν ένα κλικ κάτω από τα πολύ καλά των Παλαιστινίων, θα σας πω και κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ιδιαίτερα στην Ιερουσαλήμ, έβλεπες θρησκευόμενους Εβραίους με τα κοστούμια τους, τα περίεργα καπέλα τους, τα κοτσιδάκια τους, να σπρώχνουν το καρότσι με το μικρότερο παιδί τους μέσα σε αυτό, γύρο τους ακόμη δύο τρία η και παραπάνω παιδιά και την γυναίκα τους να περπατάει δίπλα τους χωρίς να κρατάει τίποτα.

Σε γενικές γραμμές οι διαφορές ανάμεσα στις μουσουλμανικές περιοχές και στις Εβραϊκές, είναι αυτό που λέμε ανατολή, δύση, το συγκλονιστικό είναι ότι αυτές οι διαφορές είναι πολύ κοντά η και ανάμικτες.

 Την Μεγάλη Πέμπτη και την μεγάλη Παρασκευή, τις περάσαμε στην Ιερουσαλήμ, εκκλησιαζόμασταν στο Μοναστήρι Παναγία η Σαϊδανάγια.

Το Μεγάλο Σαββάτο, 3.30 το πρωί ξυπνήσαμε όσοι θέλαμε να πάμε στην τελετή του Αγίου φωτός, μόνο 5 άτομα δεν ήρθαν μαζί μας λόγο ηλικίας, 5 παρά 10 το πρωί βρισκόμασταν έξω από τα τείχοι της Ιερουσαλήμ. Εκανε κρύο και το νιώθαμε όλοι, αλλά ήταν μέσα σε αυτά που υπομέναμε, μία ώρα αργότερα μας επέτρεψαν να μπούμε στην καστροφύλακτη πόλη, να πω σε αυτό το σημείο, ότι η παλιά Ιερουσαλήμ, ανήκει κατά 43% στο Ελληνοορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, σε πάρα πολλά σημεία της, κυματίζουν Ελληνικές και Βυζαντινές σημαίες, κάτι που εμάς τους Έλληνες μας γεμίζει υπερηφάνεια, το άλλο 57% το μοιράζονται οι Παλαιστίνιοι, οι Εβραίοι, οι Λατίνοι, οι Ρώσοι, και άλλες εθνικότητες και δόγματα, όπως οι Αρμένιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Αιθίοπες και άλλοι.

 Μόλις μπήκαμε λοιπόν στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ, κατευθυνθήκαμε προς το Ελληνοορθόδοξο Πατριαρχείο, ανοίγω παρένθεση εδώ να σας πω δύο λόγια. Δεν πρόκειται για ένα κτίριο όπως μπορεί να το φανταστεί ο κάθε ένας μας, είναι ένα τεράστιο σύμπλεγμα κτιρίων που από κάτω περνούν δρόμοι της Ιερουσαλήμ, είναι ενωμένο με το τεράστιο κτιριακό συγκρότημα του Παναγίου τάφου, του ναού της αναστάσεως, πολλών ιερών προσκυνημάτων, μοναστηριών και εκκλησιών.

Μπήκαμε λοιπόν στο Πατριαρχείο γύρο στις 6 το πρωί, εκεί περιμέναμε να ανοίξει ο χώρος του Παναγίου τάφου για να κατεβούμε σε αυτόν, μην φανταστείτε κάτι μικρό που χωράει 100, 1000, ανθρώπους, σίγουρα χωράει πολύ περισσότερους, πρέπει βέβαια να σας πω ότι μόνο λίγοι θα είναι μπροστά και γύρο από το ιερό κουβούκλιο του Παναγίου τάφου, όταν λέω λίγοι εννοώ 1000 με 2000 άνθρωποι, οι υπόλοιπες χιλιάδες είναι γύρο από τον ναό της Αναστάσεως εντός του κτιρίου, να σημειώσω ότι ο ναός της Αναστάσεως ήταν κλειστός λόγο εργασιών συντήρησης.

 Η τελετή αφής του Αγίου φωτός ας την πούμε έτσι, είχε οριστεί για της 1 μ.μ, από της 9 π.μ. κατέβαιναν στον προαύλιο χώρο του ναού πάρα πολλοί  άνθρωποι, οι ουρές έφθαναν μέχρι τις ταράτσες του Πατριαρχείου που περιμέναμε εμείς οι ορθόδοξοι από την Ελλάδα και την Κύπρο. Γύρο στις 11 π.μ. άνοιξαν την πύλη του συγκροτήματος των ιερών προσκυνημάτων και άρχισε να μπαίνει μέσα ο κόσμος, σε αυτό το σημείο εγώ να σας πω ότι είχα πιστέψει ότι δεν θα καταφέρω να μπω, απέφυγα την πολύωρη ορθοστασία στο Πατριαρχείο γιατί αυτό με κούραζε ιδιαίτερα και έτσι είχα μείνει πολύ πίσω, 11.30, όμως βλέπω ότι δεν υπήρχε ουρά και οι τελευταίοι προχωρούσαν, έτσι ίσως τελευταίος ξεκίνησα να κατεβαίνω και εγώ.

 Πέρασα μέσα από τον ναό του Αγίου Ιακώβ, και σύντομα βρέθηκα μέσα στο τεράστιο συγκρότημα των προσκυνημάτων μπροστά ακριβώς στην αποκαθήλωση του Κυρίου, για όσους δεν ξέρουν, στα αριστερά μας 20 μέτρα είναι ο Πανάγιος τάφος μέσα στο Ιερό κουβούκλιο. Η αστυνομία είχε αποκλείσει το πέρασμα και οδηγούμαστε όλοι δεξιά, από την μεριά του Γολγοθά και πολλών άλλων προσκυνημάτων. Από εκεί κάνοντας κύκλο για να βρεθεί κάποιος μπροστά στον Πανάγιο τάφο, έπρεπε να διανύσει πάνω από 100 μέτρα μέσα σε ένα πλήθος που συμπιέζονταν διαρκώς.

 Κατά έναν τρόπο, αργά αργά, βήμα βήμα, πόντο πόντο, προχωρούσα συνέχεια, κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι πίσω μου πως έρχονταν ένας θηριώδης μάλλον Σέρβος η Ρώσος, αν κρίνω από την γλώσσα που μιλούσε, αυτός με την δύναμη που είχε έσπρωχνε με το πλάι τον κόσμο και προχωρούσε, όταν με πλησίασε λοιπόν και μπήκε μπροστά μου, λέω η τώρα η ποτέ, και κολλάω πίσω του, με την βοήθεια του χωρίς να το ξέρει, κέρδισα αρκετά μέτρα, ύστερα σταμάτησε και γύρισε πίσω, από εκεί και μετά εγώ ήθελα ακόμα γύρο στα 10 μέτρα προκειμένου να μπορώ να βλέπω το κουβούκλιο του Παναγίου τάφου, η πίεση από το πλήθος ήταν ασφυκτική, για να καταλάβετε, εγώ για να πιάνω λιγότερο χώρο είχα σηκώσει τα χέρια μου ψηλά, ήταν αδύνατον να τα κατεβάσω και ήμουν για δύο ώρες περίπου με τα χέρια ανάταση, μέσα λοιπόν σε αυτές τις συνθήκες κάποιοι άνθρωποι δεν άντεχαν την πίεση και αποχωρούσαν, έτσι κέρδιζα κάθε τόσο και από λίγο, ώσπου με χαρά διαπίστωσα ότι βρισκόμουν μπροστά από τρις κολόνες και αμέσως μετά το κουβούκλιο του Παναγίου τάφου. Το Άγιος φως είχε προγραμματιστεί για της 1 μ.μ., η ώρα ήταν 2 μ.μ. και το Άγιο φως δεν έλεγε να βγει, τότε όλο και πιο δυνατά φώναζε ο κάθε ένας στην γλώσσα του, Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη, μέσα εκεί ίσως να βρίσκονταν άνθρωποι από όλες τις φυλές του κόσμου και τα χριστιανικά δόγματα αφού το 2017 το Πάσχα έπεφται κοινή ημερομηνία.  

 Ώσπου 2.18 μ.μ., όλοι έστρεψαν τα κεριά που κρατούσαν προς την πλευρά που βρίσκονταν ο Ελληνοορθόδοξος Πατριάρχης Θεόφιλος, ο οποίος είχε βγει μόλις από το κουβούκλιο του Παναγίου τάφου κρατώντας στα χέρια του το Άγιο φως, ενώ πλήθος λάμψεων σαν αστραπές κατέκλυζαν το σημείο όπου βρίσκονταν, πολύ γρήγορα από κεράκι σε κεράκι, από δεσμίδα τριαντατριών κεριών σε δεσμίδα τριαντατριών κεριών, το Άγιος φως ήρθε εκεί που ήμουν, μέσα σε λίγα λεπτά είχαν ανάψει όλοι τα κεράκια τους με μια από τις αποδείξεις για την αληθινή πίστη. Πράγματι το Άγιο Φως τα πρώτα λεπτά δεν καίει, όλοι σχεδόν λουζότανε με αυτό, το έβαζαν στα μαλλιά του, άφηναν πάνω σε αυτό τα χέρια τους και δεν καίγονταν ούτε τρίχα. Δεν σας κρύβω ότι κάποια στιγμή ανησύχησα λίγο, γιατί γέμισε απότομα με τόσο πολύ καπνό ο χώρος, που δεν θα μπορούσαμε να ανασάνουμε, όμως στο επόμενο δευτερόλεπτο, είδα ότι όλος ο καπνός είχε πάει πολύ ψηλά ενώ διαλύονταν, αμέσως ξεκινήσαμε να κινούμαστε προς την έξοδο. Σε αυτό το σημείο να σας πω κάτι, αν δεν το ζήσεις δεν το πιστεύεις και δεν το καταλαβαίνεις, βγαίνοντας, σε ένα σημείο μας σταμάτησαν οι στρατιώτες, δίπλα μου είδα μία κυρία να κρατάει την λαμπάδα της αναμένει με το Άγιο φως, ακουμπάω λοιπόν δειλά δειλά το χέρι μου από την μεριά της παλάμης, ήταν σαν να έπιανα ένα δροσερό βελούδινο ύφασμα, αμέσως σκέφτηκα ότι εντάξει, είναι η ιδέα μου και ότι εντάξει δεν είναι δυνατόν, τότε γύρισα το χέρι μου από την πάνω πλευρά που είναι πιο ευαίσθητο το δέρμα. Ομολογώ ότι έπαθα πλάκα και δεν ήξερα αν πρέπει να συμφωνήσω βλέποντας την φωτιά να μην μου καίει το χέρι, κάπου εκεί σκέφτηκα να το καταγράψω με την κάμερα μου, κατέβαλα προσπάθεια να βγάλω από την θήκη της την μηχανή, την περνάω στο χέρι μου ακουμπάω με το αριστερό χέρι την φωτιά, αλλά αυτή τη φορά το χέρι μου καίγονταν, δεν μπορούσα να το αφήσω ούτε δευτερόλεπτο, σχεδόν ταυτόχρονα ξεκίνησε να κινητέ πάλι η ουρά και απομακρύνθηκα, σε δύο λεπτά ήμουν έξω στην Αγία αυλή, κάπου εκεί η αποστολή της εκδρομής είχε ολοκληρωθεί.

 Το ίδιο βράδυ πήγαμε στον ναό της γεννήσεως στην Βηθλεέμ στην πόλη που μέναμε για να παραστούμε στην Ανάσταση, φανταστείτε τώρα εγώ που είχα ξυπνήσει στις 3.30 το πρωί, με τόση κούραση όλη την μέρα, με νηστεία όλη την μεγάλη εβδομάδα, παρόλα αυτά πήγα κανονικά 12 ηώρα τα μεσάνυχτα στον ναό της γεννήσεως. Η λειτουργία ξεκίνησε στις 12 ακριβώς και το Χριστός Ανέστη ακούστηκε 1 μετά τα μεσάνυχτα.

Βγαίνοντας από τον ναό της Γεννήσεως με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη, κατά την έξοδο μας, παίρναμε δύο σοκολατένια αυγά σε φυσικό μέγεθος και ένα κανονικό, αντιλαμβάνεστε ότι τρώγοντας πρώτα τα σοκολατένια αυγά ένιωσα πολύ καλά, την επόμενη μέρα Πάσχα, γυρίσαμε στην πατρίδα.