Ιερουσαλήμ
Οι εντυπώσεις μου από την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ
Σε αυτή την ξακουστή πόλη βρέθηκα στις 13-14-15-Απριλίου-2017. Όπως πολλοί άλλοι έτσι κι εγώ έκανα εκδρομή στους Αγίους τόπους, δηλαδή ανάμεσα στα δύο κράτη, Ισραήλ και Παλαιστίνη, αλλά και στα τελευταία ίσως απομεινάρια του Βυζαντίου εκτός του Ελλαδικού χώρου.
Τα περισσότερα προσκυνήματα και τα σημαντικότερα, ανήκουν στο Ελληνοορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Το 43% της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ ανήκει στο Ελληνοορθόδοξο Πατριαρχείο με τις Ελληνικές σημαίες να κυματίζουν σχεδόν παντού.
Οι εντυπώσεις μου
Η παλιά Ιερουσαλήμ έχει έκταση 1 χιλιόμετρο επί 1 χιλιόμετρο και είναι περιτοιχισμένη από ψηλό τοίχος. Το εσωτερικό της αποτελείται σε μεγάλο βαθμό, από κτίρια κάστρα με μεγάλη έκταση, τα σοκάκια της πόλης είναι στενά με τα ελάχιστα σημεία που υπάρχουν πλατώματα να είναι σαν μικρές οάσεις. Συχνά τα σοκάκια περνούν κάτω από τα πέτρινα κτίρια, ενώ σχεδόν παντού υπάρχουν μαγαζιά κάθε είδους και για κάθε ανάγκη. Συνάντησα γυμναστήριο, μπουτίκ γυναικείων ρούχων, κρεοπωλεία, μανάβικα, κουρεία, καφετέριες, εστιατόρια και κλπ.
Υπήρχαν πολλοί πλανόδιοι που πουλούσαν κάτι τεράστια και πολύ νόστιμα κουλούρια, βέβαια ήθελε θάρρος για να αγοράσεις ένα από αυτά 2 ευρώ, γιατί ήταν εκτεθειμένα στον αέρα και στα έντομα, ενώ τα έπιαναν με τα χέρια. Δεν σας κρύβω πως όταν η πίνα έγινε πολύ βασανιστική αγόρασα ένα και αν ποτέ βρεθώ ξανά στην Ιερουσαλήμ, το πρώτο πράγμα που θα αγοράσω θα είναι ένα τέτοιο κουλούρι, τόσο πολύ νόστιμο ήταν.
Την μεγάλη εβδομάδα που βρέθηκα εγώ στην Ιερουσαλήμ, το Πάσχα έπεφτε την ίδια ημερομηνία για όλα να δόγματα, δηλαδή 16 Απριλίου 2017, συνέπεια αυτού ήταν να υπάρχει υπέρ πολλαπλάσιος κόσμος στην πόλη. Η κίνηση πραγματικά γίνονταν με μία σχετική δυσκολία σε ορισμένα σημεία της. Έβλεπες ανθρώπους από όλο τον κόσμο, όλες τις εθνικότητες, πλήθος από φορεσιές, άκουγα πολλές ακατάληπτες γλώσσες ίσως για πρώτη φορά, ήταν ένα ανθρώπινο πολύχρωμο ψηφιδωτό.
Όλα τα μαγαζιά σχεδόν φαίνονταν να τα έχουν Παλαιστίνιοι, που από ότι κατάλαβα είναι και στην πλειοψηφία τους οι κάτοικοι της πόλης, βέβαια να πω ότι είδα και πολλούς Εβραίους, που χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες θα έλεγα, ήταν οι αστυνομικοί για την ασφάλεια στην πόλη, και πολλοί πιστοί Εβραίοι, οι οποίοι φορούσαν τα μαύρα τους κοστούμια με τα καπέλα τους τα μεγάλα, είχαν ένα χαρακτηριστικό, περπατούσαν πολύ γρήγορα, δεν προλάβαινες να τους δεις, και εξαφανίζονταν, ίσως να το έκαναν για λόγους ασφαλείας.
Όταν πήγαμε για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ, ο ξεναγός, μας έδωσε το κινητό του τηλέφωνο, γιατί από ό,τι μας είπε κατά 99% θα χαθούμε μέσα στην παλιά πόλη, δεν είχε καθόλου άδικο, την πρώτη μέρα, μου φάνηκε λαβύρινθος πραγματικός που δεν θα μάθω ποτέ, είναι πραγματικά χαοτικό μέρος λόγο της ομοιότητας των δρόμων, της πολυκοσμίας και της ρυμοτομίας, με καμάρι μπορώ να πω ότι από την δεύτερη μέρα που έκανα μόνος μου μερικές βόλτες, προσανατολίστηκα μέσα σε αυτό το δαιδαλώδες πολεοδομικό τοπίο.
Οι εντυπώσεις μου
Οι εντυπώσεις είναι πολλές και ποικίλες. Η τελετή για να βγει το Άγιο Φως και όσα ακολούθησαν ήταν πρωτόγνωρα και συγκλονιστικά. Υπήρχαν σε όλη την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ περισσότερες Ελληνικές σημαίες και συχνά μαζί με αυτές, του δικέφαλου αετού, από πολλές Ελληνικές πόλεις. Υπήρχαν πολλές γυναίκες αστυνομικοί και σε κάποια σημεία ένοπλες μικρές ομάδες στρατιωτών. Τα βράδια έβγαιναν νεαροί κάτοικοι και βεγγέριζαν σε διάφορα σημεία όπως γίνεται και εδώ. Όλα τα παράθυρα είχαν σιδεριές και ήταν πάντα κλειστά. Η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ είναι γεμάτη με μοναστήρια, πολλά ορθόδοξα, καθολικά και άλλα, εκκλησίες και προσκυνήματα, όλα αυτά ανάμικτα με τζαμιά μιναρές και συναγωγές. Πολλά θα μπορούσα να γράψω ακόμη για την ζωντάνια αυτής της πόλης, αλλά θα σταματήσω εδώ, αφού σας προτείνω πρώτα να πάτε, μόνοι σας αν ξέρετε Αγγλικά, καθώς τα μιλούν όλοι, η με ομάδα μέσο κάποιου γραφείου, σίγουρα θα είναι από αυτά που θα θυμάστε και θα διηγείστε.
