Ποιος ήταν ο Ανδριανός

Αδριανός

Ρωμαίος αυτοκράτορας της δυναστείας των Αντωνίνων. Κατέχει επιφανή θέση στη ρωμαϊκή και στην παγ­κόσμια κι ιδιαίτερα στην ελληνική ιστο­ρία. Γεννήθηκε το 76 μ. X. στην Ισπα­νία, άλλα καταγόταν από την πόλη της Ιταλίας Αδρία, στην οποία και οφείλει το όνομά του. Είχε εξαιρετικά σωματικά και πνευ­ματικά χαρίσματα και μεγάλη δίψα για μάθηση. Από μικρός επιδόθηκε σε μελέτες κι απόχτησε τεραστία μόρφωση. Κατά μία εκδοχή σπούδασε και στην Αθήνα κι ίσως να είχε δάσκαλο τον Πλούταρχο. Γνώριζε κάθε τέχνη κι επιστήμη. Ήταν μουσικός, γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας κι άριστος πολιτικός και στρατιωτικός. Ήταν ακόμη πράος και φιλάνθρωπος, θερμός φι­λέλληνας και λάτρης του ελληνικού πολι­τισμού.

Ενώ είχε τόσα χαρίσματα, ό χαρακτή­ρας του παρουσίαζε ορισμένες παράξενες αντιθέσεις. Ήταν π.χ. αυστηρός, αλλά κι επιεικής, όπως επίσης συνετός, αλλά και μικροπρεπής. Σε τέτοιες ανωμαλίες του χαρακτήρα του οφείλεται και το ότι μετέ­βαλε το Άγιο Σπήλαιο της Βηθλεέμ σε ναό του Άδωνη και στο Γολγοθά έχτι­σε ναό του Δία. Δεν κατεδίωξε όμως τους Χριστιανούς, παρ’όλο που εξακολου­θούσε ακόμη η εποχή των διωγμών.

Στα 20 χρόνια του έγινε χιλίαρχος και στα 41 αυτοκράτορας. Από την υψηλή αυ­τή θέση άφησε κάθε ιδέα για επέκταση του Κράτους του κι επιδόθηκε στην οργάνωσή του. Γι αυτό δεν έκαμε πολέμους, παρά μόνο τον Ιουδαϊκό, με αποτέλεσμα την ε­ξόντωση 580 χιλιάδων Ιουδαίων και τη διασπορά των υπολοίπων. Επιθυμία του ήταν να κάνει ευτυχισμένους τους λαούς του. Γι αυτό έλεγε, πως ο ηγεμόνας είναι για το λαό κι όχι ο λαός για τον ηγεμόνα.

Στους υπηκόους του έδειχνε όλη την ηπιότητα και τη γενναιοδωρία του. Χάρισε τα χρέη, διαχειρίστηκε άριστα τα οικονο­μικά ζητήματα, έκαμε ευεργετικούς νόμους και πολλές μεταρρυθμίσεις. Γι αυτό οι υπήκοοί του τον αγαπούσαν πολύ και το 128 μ. X. του έδωσαν τον τίτλο του πατέρα της πατρίδας. Και για το στρατό οι φρον­τίδες του ήταν στοργικές. Γι αυτό ο Αδριανός είναι ίσως ο μόνος αυτοκράτορας, που στα χρόνια της βασιλείας του καμιά στάση δε σημειώθηκε.

Από τα 21 χρόνια της βασιλείας του πέρασε τα 14 περιοδεύοντας στις επαρχίες του κι από περιέργεια και για να γνωρίσει τις ανάγκες τους. Έκαμε οχυρωματικά έρ­γα, ναούς, βιβλιοθήκες, δρόμους, υδραγωγεία. Έκτισε πόλεις, κατασκεύασε τα περί­φημα αδριάνεια τείχη στη Σκωτία και την αδριανή έπαυλη στα Τίβουρα, κοντά στη Ρώμη, και προστάτεψε τις τέχνες.

Την Ελλάδα ο Αδριανός επισκέφτηκε τρεις φορές κι η Αθήνα ήταν η αγαπημένη του πόλη. Κυκλοφορούσε στο κλεινό άστυ με ελληνική ενδυμασία, συναναστρεφόταν με φιλοσόφους, υποστήριξε τους διανοου­μένους, μυήθηκε στα ελευσίνια μυστήρια κι έκαμε πολλές δωρεές στο Δήμο. Κατασκεύασε το περίφημο Αδριάνειο υδραγωγείο, ίδρυσε την Αδριάνειο βιβλιοθήκη, έκαμε Γυμνάσιο, στάδιο και λαμπρή στοά. Έχτισε μεγαλοπρεπή ναό της Ήρας και του Πανελληνίου Δία, τελείωσε το ναό του Ολυμπίου Δία κι έχτισε νέα πόλη, την Αδριανούπολη, στο χώρο που αρχίζει από την πύλη του Αδριανού και φτάνει ως τον Ιλισσό ποταμό. Γενικά η Αθήνα στην εποχή του έγινε το σχολείο της Ελλάδας κι είχε αποχτήσει τόση λαμπρότητα, που οι Αθηναίοι από ευγνωμοσύνη ονόμασαν μια φυλή Αδριανίδα. Ο Αδριανός υπήρξε για την Αθήνα ο νέος Περικλής της.

Εκτός από την Αθήνα στόλισε κι άλ­λες ελληνικές πόλεις με κτίρια και μνη­μεία, σε σημείο που δίκαια θεωρείται ελληνορωμαΐος αυτοκράτορας,

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έ­γινε παράξενος. Είχε αρρωστήσει από υδρωπικία το 136 κι ύστερα από δύο χρό­νια πέθανε.   

Το κείμενο και το σκίτσο αντλήθηκαν από μία πολύ παλιά παιδική εγκυκλοπαίδεια με όνομα, Θησαυρός Γνώσεων.