Η Κίμωλος

 Κίμωλος. Νήσος του Αιγαίου Πελάγους στις νοτιοδυτικές Κυκλάδες, μεταξύ της Μήλου και της Σίφνου. Απέχει από τη Μήλο σχεδόν 1,6 χλμ. ’Έχει μια κωμόπολη με πληθυσμό 910 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. οι κάτοικοι της ασχολούνται με τη ναυτιλία, τη λατομία πώρινων πετρών, την εξόρυξη της κιμωλίας, την αμπελουργία, την ελαιοκομία κ. ά. Είναι άνυδρος και πετρώδης. Τα προϊόντα της όμως αρκούν στις ανάγκες των κατοίκων. Σώζονται πολλά αρχαία λείψανα και μυκηναϊκοί τάφοι.

Αφού μάθαμε λίγα στοιχεία από μία παλιά εγκυκλοπαίδεια τα οποία αναπροσάρμοσα στα σημερινά δεδομένα, ας πάμε να σας περιγράψω με λίγα λόγια πως είδα την Κίμωλο,

Στην Κίμωλο έμεινα περίπου 1.30 λεπτά, το πρώτο πράγμα που μου έκανε θετική εντύπωση, ήταν μία κατασκευή με ράφια στο λιμάνι της Κιμώλου, με πολλά βιβλία που πάνω έγραφε: ανοικτή δανειστική βιβλιοθήκη Κιμώλου, δίπλα ακριβώς υπήρχε ένα περίπλοκο έργο τέχνης.

Αφού πλησίασα και φωτογράφισα την ολόλευκη εκκλησία που μας καλωσορίζει στο λιμάνι, ανηφόρισα για την χώρα της Κιμώλου, χωρίς να έχω πληροφορηθεί για το τι υπάρχει πιο πάνω και που πρέπει να πάω. Ψάχνοντας και ανηφορίζοντας συνάντησα ένα ερωτευμένο ζευγαράκι, ηλικίας περίπου 15-16 ετών, άκουγαν μουσική αγκαλιασμένα τα παιδιά πάνω σε ένα πεζούλι, Ένα βέλος χαράς από τον έρωτα που συνάντησα στην Κίμωλο, ξέφυγε και με εμβόλισε, πλημυρίζοντας με ευχάριστα συναίσθημα. Αφού προχώρησα λίγο πιο πάνω, αποφάσισα να γυρίσω στο λιμάνι, μόλις είχα κατέβει κοντά ανέβαινε ένας τύπος, με ρώτησε από πού θα πάει στην χώρα;, τότε έμαθα ότι η χώρα ήταν από εκεί που μόλις είχα γυρίσει. Λόγο της περιορισμένης ώρας που διέθετα, και της δίψα μου να γνωρίσω αυτό το μέρος, ξεκίνησα γοργό περπάτημα στην ανηφόρα, σύντομα έφτασα στον οικισμό και ύστερα από ένα δύο ερωτήσεις σε περαστικούς χάθηκα μέσα στα δαιδαλώδη Κυκλαδίτικα στενά με τους ζωγραφισμένους λευκούς κύκλους στο πλακόστρωτο, Τα λουλούδια, τις γλάστρες, το εκτυφλωτικό άσπρο χρώμα και το βαθύ μπλε στα παράθυρα και τις πόρτες.

Σε λίγα λεπτά βρέθηκα μπροστά σε ένα μαγαζάκι, μπήκα μέσα διψασμένος και με καλωσόρισαν οι ιδιοκτήτες, αγόρασα ένα μπουκαλάκι νερό και δύο μπάλες παγωτό, δεν ξέρω, αλλά αυτό το παγωτό, μου φάνηκε το νοστιμότερο που έχω φάει εδώ και πολλά χρόνια. Μέσα στο μικρό αυτό μαγαζάκι μου μίλησε ένας κύριος συγχαίροντας με για το γρήγορα περπάτημα μέσα σε τόση ζέστη, ήταν αυτός που με είχε ρωτήσει από πού θα πάει στη χώρα στην αρχή.

Κατά την πολλή σύντομη περιήγηση μου στα στενά αλλά πολλή όμορφα σοκάκια της Κιμώλου, συνάντησα μία εκκλησία, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το μέγεθος της, είναι πραγματικά τεραστίων διαστάσεων σε σχέση με τα άλλα οικοδομήματα γύρο της.

Η Κίμωλος είναι από τα μέρη που θέλω να πάω ξανά, η αρχοντιά, η γαλήνη, και η ευγένια κυριαρχούν.