Δύο λόγια για τον Καβρό-καβούρι.

Κάβουρας (καρκίνος). Είναι δεκάποδο μαλακόστρακο, πολύ κοινό στις θάλασσές μας και τα γλυκά νερά, που έχει την ιδιότητα να περπατά με το πλάι, πάνω στις πέτρες, τις τρύπες των βράχων και τις αμμουδιές, μέσα κι έξω από το νερό. Το σώμα των καβουριών είναι σκεπασμένο από ένα αρκετά σκληρό καύκαλο, από το οποίο ξεφυτρώνουν πέντε ζεύγη ποδιών. Συνήθως τα πρώτα πόδια είναι πιο αναπτυγμένα από τα άλλα κι έχουν το σχήμα λαβίδας.

Τα καβούρια αναπνέουν με βράγχια και τρέφονται από κρέας ζωντανών και ψόφιων ζώων. ’Όμως προτιμούν τα μικρά μαλάκια, τα σκουλήκια, τα ψαράκια και τέλος τ’ αυγά των ψαριών. Βόσκουν κατά κανόνα τη νύχτα, ενώ την ημέρα την περνούν μέσα στις τρύπες τους. Γεννούν συνήθως 400 με 500 αυγά, τα δε μικρά που βγαίνουν από τ’ αυγά, περνούν από δύο μεταβατικά στάδια, πριν να πάρουν τη μορφή του τέλειου ζώου.

’Έπειτα από τον άνθρωπο, που τα κυνηγά για το νόστιμο τους κρέας, ο μεγαλύτερος εχθρός του κάβουρα είναι το χταπόδι.

Υπάρχουν πάρα πολλά είδη καβουριών, μικρά και μεγάλα, που κατατάσσονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα πραγματικά καβούρια και τούς τσαγανούς.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο πετροκάβουρας ή κόκκινος κάβουρας, πού είναι θαυμάσιος στην εμφάνιση και τη γεύση, ενώ στη δεύτερη κατηγορία—δηλ. τούς τσαγανούς—υπάγονται καβούρια μικρόσωμα, μαυριδερά και πρασινωπά. Οι τσαγανοί ζουν και στα γλυκά νερά (ποτάμια και λίμνες).

’Ένα πολύ ενδιαφέρον είδος καβουριών είναι κι ο γαλάζιος κάβουρας του Ειρηνικού, με μακριά και ψιλά πόδια, που είναι άγνωστο πως διαδόθηκε και εγκλιματίσθηκε στις ελληνικές θάλασσες. Ο κάβουρας αυτός έχει νόστιμο κρέας και φθάνει σε μεγάλο βάρος—μέχρι 300 δρά­μια. Δυστυχώς όμως κάνει μεγάλη ζημιά στους ψαράδες και γι αυτό είναι ανεπιθύμητος στις περιοχές, όπου δουλεύουν ψαράδικα συγκροτήματα.  

Οι πληροφορίες προέρχονται από την παιδική εγκυκλοπαίδεια Θησαυρός γνώσεων