Αρχαίες κούκλες, Φοίβος και η Αθηνά.
Ως τα εφτά το παιδί μεγαλώνει στο γυνακωνίτη μαζί με τις γυναίκες. Έχει ένα σωρό παιχνίδια κουδουνίστρες, τόπια, στεφάνια, βέργες, σβούρες, γιατί οι Έλληνες έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στα παιχνίδια. Ο Πλάτωνας συμβούλευε ως τα έξι χρόνια το παιδί να το αφήνουν να διασκεδάζει με τα παιχνίδια, μονάχα να κατευθύνεται το παιχνίδι του και να προσανατολίζεται το παιδί προς παιχνίδια συγγενικά με τη μελλοντική του απασχόληση. Έτσι, ο μελλοντικός αρχιτέκτονας πρέπει να συνηθίζει να κτίζει, ο αυριανός γεωργός να συνηθίζει με τις δουλειές του χωραφιού κι ο μελλοντικός στρατιώτης να μάθει να ηπεύει. Ο Αριστοτέλης έδινε στα παιχνίδια ιδιαίτερη σημασία και συμβούλευε τους γονείς να βρίσκουν για τα παιδιά τους παιχνίδια όσο το δυνατόν πιο πρωτότυπα, γιατί αλλιώς θα χαλάσουν πολλά αντικείμενα χρήσιμα στο σπίτι. Ο φιλόσοφος Αρχύτας έγινε ξακουστός, ανάμεσα στα άλλα, και γιατί βρήκε μια κουδουνίστρα πρωτότυπη για τα παιδιά. Αυτή την περίοδο ο μικρός Αθηναίος δεν ασχολείται παρά μόνο με τα παιχνίδια του. Χτίζει σπίτια με πηλό, φτιάχνει πλοία με ξύλα και αμαξάκια με κομμάτια από πετσί, βατραχάκια με φλούδα ροδιάς, πλάθει με κερί βόδια, άλογα, ανθρώπους, τραπεζάκια και καθισματάκια. Αλλά το παιχνίδι που αγαπούσαν περισσότερο ήταν οι αστράγαλοι (κότσια). Οι Αθηναίοι άρχιζαν να παίζουν κότσια από την πιο τρυφερή ηλικία και συνέχιζαν να διασκεδάζουν μ’ αυτά και στις παλαίστρες. Οι αγγειογραφίες μας δίνουν τη δυνατότητα να σχηματίσουμε μια εικόνα για τα παιχνίδια των παιδιών της Αθήνας: Δύο παιδάκια σέρνουν ένα αμαξάκι. Ένας κηπουρός τριών χρόνων φυτεύει ένα κλαδάκι στην άμμο. Μια ομάδα παιδιών ζεύει ένα σκυλί σ’ ένα αμαξάκι, μιμούμενα τα μεγαλύτερα αδέρφια τους που ασκούνται στον ιππόδρομο, προσπαθούν να σελώσουν και να καβαλικέψουν μια πάπια. Οι σύντροφοι του παιχνιδιού διαλέγονται με μεγάλη φροντίδα. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται και μικροί δούλοι. Αλλά, όπως λέει ο Πλούταρχος, πρέπει να είναι πριν απ’ όλα φρόνιμοι, έπειτα εύθυμοι και να ξέρουν να εκφράζονται όσο το δυνατόν πιο καθαρά. Αν κάνουν συντροφιά ξένα παιδιά κακομαθημένα και κακοσυνηθισμένα, μπορούν να μολυνθούν και να πάρουν τα ελαττώματά τους. Υπάρχει πολύ αλήθεια στο ρητό που λέει: αν κατοικείς μ’ ένα κουτσό θα μάθεις να κουτσαίνεις. Τα παιχνίδια των κοριτσιών ήταν διάφορα: κούκλες πήλινες και κέρινες, βαμμένες ωραία, που μπορούσαν να κινούν τα χέρια και τα πόδια τους, σπιτάκια και βαρκούλες δερμάτινες, σχεδόν ίδιες με τις αληθινές, μαϊμουδάκια από άργιλο και ψεύτικα πουλάκια. Ακόμα είχαν αμαξάκια που κινούνταν με τροχούς και κουδουνίστρες που έκαναν φοβερό θόρυβο. Τα παιδιά λοιπόν έπαιζαν πολλά παχνίδια αντίστοιχα με τα σημερινά. Η σφαίρα, η σβούρα, η κούνια, ο εφεδρισμός (να παίρνει το ένα παιδί το άλλο στην πλάτη του), καρύδια που έπαιρναν τη θέση των σημερινών βόλων, ήταν ασχολίες των παιδιών.
Το κείμενο αυτό είναι απόσπασμα ενός μεγαλύτερου από ένα επετειακό φυλλάδιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Οι μασκότ των Ολυμπιακών αγώνων Αθήνα 2004 εμπνευσμένες ατό αρχαία κούκλα.
