Χαμένες πολιτείες που χάθηκαν στα κύματα.

Ιστορίες και παραδόσεις για

ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Που βρίσκονται κάτω από τα κύματα

Ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας, ο Πλάτων, μας αναφέρει για την κατα­στροφή και εξαφάνιση κάτω από τα κύ­ματα, μιας ηπείρου, της Ατλαντίδας, που βρισκόταν πριν από χιλιάδες χρό­νια στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού.

Ένας άλλος ιστορικός Έλληνας συγγραφέας, ο Παυσανίας, μας αναφέ­ρει για το «γλίστρημα» της Ελίκης, μιας πολιτείας που βρισκόταν στον Κοριν­θιακό Κόλπο. Την πολιτεία αυτή την α­ναφέρει κι ο Όμηρος στην «Ιλιάδα».

Η Ελίκη, ήταν μια παραθαλάσσια πολιτεία, που στα λιμάνια της έφταναν κι έφευγαν κάθε μέρα πολλά πλοία, για να ξεφορτώσουν ή να φορτώσουν τα εμπορεύματά τους από την Ιταλία, την Αίγυπτο, την Καρχηδόνα και από άλλα μέρη.

Είχε ωραίους ναούς και τις πλατείες ή τους δρόμους της στόλιζαν καλίγραμμα αγάλματα. Οι πολίτες της ζούσαν ευτυχισμένοι. Κι όμως ξαφνικά μια μέρα του 369 προ Χριστού, η γη άρχισε να τρέμει από τρομερό σεισμό, η Ελίκη σιγά-σιγά γλίστραγε στη θάλασσα. Ο έ­νας σεισμός έφερε τον άλλο και μετά άρχισε η βροχή, ο κατακλυσμός και τα κύματα κατάπιαν την Ελίκη.

Ο Παυσανίας ύστερα από 500 χρόνια περίπου περιέγραψε αυτή την τραγω­δία.

«… Λίγες μέρες πριν έρθει η καταστροφή, πάνω στην Ελίκη είχε απλωθεί μια ησυχία, τα πουλιά είχαν φύγει και ο αέρας δεν φύσαγε καθόλου, οι νύχτες κι αυτές ήσυχες, τα σκυλιά μόνο ακούγονταν κάπου-κάπου που «ούρλιαζαν» κλαψιάρικα. Τα ’άλογα φαινόντουσαν α­νήσυχα. Την ατμόσφαιρα γέμιζε μια μυρουδιά από θειάφι…

»Και ξαφνικά ήρθε ο σεισμός, στην αρχή η γη άρχισε να τρέμει, μετά άνοι­ξε στα δυο, ό,τι ήταν χτισμένο σωριά­στηκε σ’ ερείπια που πολλά χάθηκαν μέσα στ’ ανοίγματα. Μόλις οι σεισμοί σταμάτησαν, η θάλασσα φούσκωσε και τα κύματά της σκέπασαν την πόλη και τη γύρω περιοχή της Μπούρας.

»Το ιερό δάσος του Ποσειδώνα βούλιαξε τόσο πολύ που μόνο οι κορφές των δέντρων μείνανε έξω από τη θά­λασσα.

»Έτσι χάθηκε η Ελίκη με όλους τους κατοίκους της και τον πλούτο της. Τ’ άγρια στοιχεία τη χτύπησαν δυο φορές μια με το σεισμό και την άλλη με τον καταποντισμό».

Αργότερα ο Ρωμαίος ποιητής Οβί­διος, έγραψε για την Ελίκη και Μπούρα τους πιο κάτω στίχους.

Αν ψάχνεις για την Ελίκη και την Μπούρα

τις χαμένες πόλεις των Αχαιών τότε κοίταξε κάτω από τη θάλασ­σα

εκεί θα τις βρεις να είναι απλωμένες.

Μια άλλη βυθισμένη πολιτεία είναι και η Υς που είναι στη βορεινή ακτή της Βρετάνης της Γαλλίας. Η Υς είναι μια πολιτεία που γι’ αυτή έχουν γρα­φτεί πολλές ιστορίες και υπάρχουν πολλές παραδόσεις και θρύλοι.

Ένας από αυτούς τους θρύλους λέει, ότι η Υς ήταν μια πλούσια και ευ­τυχισμένη πολιτεία πριν από χιλιάδες χρόνια. Χτισμένη πάνω σ’ έναν όρμο,  προστατευόταν από ένα πρόχωμα που συγκροτούσε τη θάλασσα. Τα πλοία που ήθελαν να φύγουν ή να μπουν στο λιμάνι, μπορούσαν να μπουν από μια ει­δική δίοδο που την έκλειναν με μεγάλη πόρτα.

Ο βασιλιάς της πόλης Υς ήτανε ένας πολύ καλός και σοφός άνθρωπος που είχε μια κόρη, την Νταχού, που ήταν όμορφη μα κακιά. Μισούσε όλους τους ανθρώπους και πιο πολύ τον πατέρα της κι αυτό γιατί δεν ήτανε σκληρός στους κατοίκους της πόλης.

Μια μέρα πήρε το κλειδί που έκλεινε την πόρτα της διόδου, έτσι, σκέφτηκε όταν θα σηκωθεί παλίρροια η θάλασσα θα πνίξει τους κατοίκους και τον πατέ­ρα της…

Όταν άρχισε η παλίρροια, ψάξανε για το κλειδί, μα δεν το έβρισκαν. Η θάλασσα όρμησε από το άνοιγμα και σκέπασε την Υς. Όλοι πνίγηκαν και τα πλούτη της βρίσκονται κάτω από τα κύ­ματα.

Πολλοί ερευνητές κι ιστορικοί που ασχολήθηκαν με την Υς, είπαν ότι τέ­τοια πολιτεία δεν υπήρξε ποτέ, αλλά είναι ένας θρύλος που λένε οι ψαρά­δες της Βρετάνης. Μερικοί πάλι υπο­στηρίζουν ότι πραγματικά υπήρχε.

Στα πρώτα χρόνια της χριστιανοσύ­νης, οι ακτές της Βρετάνης είχαν κατοικηθεί από Ρωμαίους αποίκους. Ένας παλιός Ρωμαϊκός χάρτης που έ­δειχνε τις κατακτήσεις τους, κι είχε φτιαχτεί το 400 προ Χριστού δείχνει την πόλη Υς χτισμένη στην άκρη της θάλασσας κοντά στον όρμο Ντουνανερνέ.

Η πολιτεία της Υς, όπως λένε οι ιστορικοί, πρέπει να χάθηκε κάτω από τη θάλασσα στο μεγάλο κατακλυσμό που ξέσπασε στην περιοχή της Βρετά­νης στα 395 μετά Χριστό.

Υπάρχουν ακόμα πολλές πόλεις κά­τω από τη θάλασσα που χάθηκαν ή από σεισμούς ή από άλλα φυσικά φαινόμε­να όπως το Πορ Ρουαγιάλ, ο Φάρος της Άνω Αιγύπτου κι άλλες.

Το παραπάνω κείμενο αντλήθηκε από έναν παλιό καζαμία άγνωστου έτους.