Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ

Η Αγία Μαρίνα τιμάται στις 17 Ιουλίου εκάστου έτους.

Διαβάστε για την Ιερά Μονή της Αγίας Μαρίνας Βόνης 

Η Αγία μεγαλομάρτυς Μαρίνα αποτελεί μία από τις πιο αξιοθαύμαστες και περίφημες Αγίες της Εκκλησίας μας. Μαρτύρησε μόλις στην ηλικία των 15 ετών, αφού ομολόγησε την πίστη και την αγάπη της στο Χριστό, στα χρόνια των σκληρών διωγμών κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.

Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε περίπου το 270 μ.Χ. στην κωμόπολη Αντιόχεια της Πισιδίας (στη Νοτιοδυτική Μ. Ασία), όταν ήταν αυτοκράτορας ο Διοκλητιανός η ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της ανήκαν στην ανώτερη τάξη της Πισιδίας και ήταν επιφανείς. Ο πατέρας της, που ονομαζόταν Αίδέσιος, ήταν διακε­κριμένος ιερέας των ειδώλων και πολύ σεβαστός στους εθνικούς ειδωλολάτρες.’Όμως, λίγο μετά τη γέννηση της Μαρίνας, η μητέρα της πέθανε. Τότε ο Αίδέσιος μεριμνώντας για τη μοναχοκόρη του, ανέθεσε το θηλασμό και την ανατροφή του βρέφους σε μία εκλεκτή γυναίκα. Η οικία της γυναίκας ήταν αγροτική, λίγο έξω από την πόλη, αλλά ο Αίδέσιος την εμπιστεύτηκε, επιθυμώντας να λάβει η Μαρίνα, κατά το δυνατό, μητρική φροντίδα και στοργή. Κατά την πρόνοια του Θεού, η γυναίκα και το περιβάλλον, στο οποίο ανατρεφόταν η θυγατέρα του Αίδεσίου ήταν χριστιανικό, χωρίς να το έχει αντιληφθεί ο ίδιος. Έτσι, εναποτέθηκαν στην καρδιά της μικρής κόρης ο σπόρος της χρι­στιανικής πίστης και διδασκαλίας. Η Μαρίνα, καλοπροαίρετη και αγαθή στην ψυχή, όταν άκουγε για το Χριστό ευφραινόταν και φύλαγε στην καρδιά της κάθε λόγο και διδασκαλία. Και επιθυμούσε διαρκώς να γνωρίσει περισσότερα για τον αληθινό Θεό και Δημιουργό της κτίσης, για την ευσπλαχνία του και το θαυμαστό σωτηριώδες έργο της οικονομίας του. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο αύξανε η γνώση, η φρόνηση και ο πόθος του Χρίστου στην καρδιά της. Αφοσιώθηκε σε Αυτόν «εξ όλης τής ψυχής» και «εξ όλης τής ισχύος», ώστε ο σπόρος της πίστης βρήκε γόνιμο έδαφος, βλάστησε πλούσια και καρποφόρησε με εξαιρετικό τρόπο.

Η Μαρίνα βαπτίστηκε χριστιανή στην ηλικία των δώδεκα ετών και ο ζήλος της για τη χριστιανική πίστη έγινε πια φλογερός. Αγωνιζόταν με θέρμη για τις ευαγγελικές αρετές και εκδήλωνε την πύρινη αγάπη της προς το Χριστό με κάθε τρόπο. Κυριότερη μελέτη και σπουδή της νεαρής κόρης ήταν η άθληση και η δόξα των χριστιανών μαρτύρων. Στην εποχή που ζούσε, στο τέλος του 3ου αιώνα, οι χριστιανικές κοινότητες μέσω αυτοκρατορικών διαταγμάτων γνώριζαν αποτρόπαιους διωγμούς. Η αγία θαύμαζε την υπομονή των χριστιανών στις κακοπάθειες, τους αγαπούσε και Επιζητούσε να τους μιμηθεί. Ήθελε, έτσι, να δείξει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της προς τον Κύριο που σταυρώθηκε για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Επιδιδόταν κάθε μέρα σε άσβεστη προσευχή, ώστε να σκηνώσει μέσα της η χάρη και το έλεος του Κυρίου μας και να έχει πνευματικές δυνάμεις για να αντισταθεί στους διωγμούς, ακόμα και να μαρτυρήσει για το Χριστό, αν εκαλείτο για αυτό. Επιπλέον, με θάρρος φανέρωνε και διακήρυττε μεγαλόφωνα ότι ήταν χριστιανή ονειδίζοντας τα είδωλα. Η έκδηλη ομολογία της πίστης της εξόργισε τον ειδωλολάτρη πατέρα της, ο οποίος την αποκλήρωσε. Ο ουράνιος Πατέρας, όμως, εναγκαλιζόταν την ενάρετη κόρη. Και στην ηλικία των 15 ετών την προίκισε με ό,τι εκείνη ποθούσε, δηλαδή με τη χάρη της μαρτυρικής τελειώσεως εν Κυρίω.

Η αφορμή δόθηκε όταν ο έπαρχος Ολύβριος, διελαύνοντας έφιππος με τους συνοδούς στρατιώτες την κωμόπολη της Πισιδίας, συνάντησε την Αγία τυχαία στο δρόμο. Μόλις την αντίκρισε, θαύμασε την εξαίρετη ομορφιά της και θέλησε να την νυμφευθεί. Ζήτησε να την καλέσουν στο παλάτι και η καλλιπάρθενος Μαρίνα παρουσιάστηκε ενώπιον του δικαστή και του κριτηρίου. Η νεαρή κόρη διαισθανόταν ποια θα ήταν η εξέλιξη και προσευχόταν στον Κύριο να της χαρίσει σύνεση και δύναμη για να φυλάξει μέχρι το τέλος την ευσέβεια και να νικήσει στα βασανιστήρια. Στην ερώτηση πιο είναι το όνομά της, αποκρίθηκε άφοβα: «Ονομάζομαι Μαρίνα, είμαι κόρη γονέων ελεύθερων, αλλά είμαι δούλη του Θεού και Σωτήρος μου Ιησού Χρίστου, ο οποίος είναι δημιουργός όλου του κόσμου». Οι παρευρισκόμενοι θαύμασαν τόσο το κάλλος της, όσο και την εύτολμή απάντηση, ωστόσο την έκλεισαν στη φυλακή. Ήθελαν να την φέρουν την επόμενη ημέρα στη μεγάλη ειδωλολατρική γιορτή που θα λάμβανε χώρα, με σκοπό να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα. Οδηγούμενη πάλι στο δικαστήριο αρνήθηκε να θυσιάσει στους ψεύτικους θεούς και τότε ο Ολύβριος προσπάθησε να τη μεταπείσει. Τής υποσχέθηκε πλούσιες υλικές απολαύσεις, δόξα, τιμές και τέρψεις που θα επιζητούσε κάθε γυναίκα στην θέση της. Η αγία Μαρίνα αντέταξε την πίστη στον Χριστό και έμεινε ακλόνητη τόσο στις κολακείες, όσο και στις τρομερές απειλές που ακολούθησαν. «Μην έχεις καμία ελπίδα, άρχοντα, διότι τίποτα δε θα με χωρίσει από το Χριστό. Ούτε θλίψη, ούτε πείνα, ούτε πυρά η ξίφος η άλλα βασανιστήρια, ούτε ο οδυνηρός θάνατος. Ούτε πάλι με δελεάζουν απολαύσεις, τέρψεις, χρυσός, πλούτη και τιμές, αφού όλα αυτά είναι φθαρτά και πρόσκαιρα… Παραδίδω το σώμα στο θάνατο πολύ πρόθυμα για τον αθάνατο Θεό και Δεσπότη μου, όπως και Εκείνος ο αναμάρτητος σταυρώθηκε από αγάπη για εμάς», έλεγε με παρρησία η Μαρίνα. Ο έπαρχος προσπαθούσε να την πείσει να λυπηθεί τα νιάτα και την ομορφιά της και της έταζε μεγαλεία προκειμένου να την νυμφευθεί. Βλέποντας, όμως, ότι η νεαρή και καλλίμορφη κόρη δεν επρόκειτο να συγκατατεθεί, οργισμένος διέταξε εναντίον της μακρά και ακατονόμαστα βασανιστήρια. Η Αγία τα αντι­μετώπισε προσευχόμενη θερμά να αξιωθεί να μοιάσει στους αγαπημένους της χριστιανούς μάρτυρες και έτσι στεφανώθηκε με τις μεγαλύτερες επουράνιες τιμές κοντά στο Νυμφίο της.

Τα φρικτά στάδια του μαρτυρίου της Αγίας Μαρίνας – μαστιγώσεις, φυλακίσεις, ξεσμοί, παραμορφώσεις, πυρά – αλληλοδιαδέχονταν θεία δράματα και θαυματουργικές ιάσεις που την ενδυνάμωναν και οδήγησαν πληθώρα ειδωλολατρών στη χριστιανική ομολογία και στον επίσης μαρτυρικό θάνατο.

Η Αγία Μαρίνα υπέμεινε όλα τα βασανιστήρια με θαυμαστή καρτερία, προσευχόμενη στο Χριστό να την ενισχύει, ώστε ούτε στέναξε, ούτε δάκρυσε, ούτε καν σκυθρώπιασε. Μόνο κοίταζε προς τον ουρανό επικαλούμενη το Θεό και έμοιαζε σαν να υπέφερε κάποιος άλλος στη δική της θέση. Αφού την έδειραν φρικτά και αιμορραγούσε για ώρα, την έκλεισαν στη φυλακή, σε τόπο σκοτεινό και απαράκλητο. Εκεί νόμιζαν ότι θα ολιγοψυχήσει και θα αρνηθεί την πίστη της, άλλα μάταια. Μετά από μέρες την οδήγησαν σε νέα βασανι­στήρια, που καταξέσκισαν τις σάρκες και τα οστά -και παραμόρφωσαν όλο της το σώμα, το όποιο έγινε άμορφο. Ο θηριώδης τύραννος μη θέλοντας να βλέπει τη φρικτή ασχήμια στην οποία κατάντησε το κάλλος που είχε πρωτύτερα, τη φυλάκισε ξανά στον ίδιο τόπο χωρίς τροφή και ανεπιμέλητη. Η Αγία Μαρίνα προσευχόταν με ζήλο και ευχαριστούσε το Χριστό που την αξίωσε να υπομείνει μαρτύρια για την αγάπη Του, ενώ η ψυχή της είχε λαμπρύνει όσο ποτέ.

Βλέποντας ο διάβολος ότι η Αγία έμεινε αλύγιστη, τη φθόνησε υπερβολικά και θέλησε να την πολεμήσει φανερά ο ίδιος. Εμφανίστηκε μπροστά της με μορφή τρομακτικού δράκοντος, όμως η Αγία δεν δείλιασε και συνέχισε τις προσευχές της. Ο πρωτοφανής δράκος βγάζοντας φλόγες και συριγμούς άνοιξε με λύσσα το στόμα και την κοιλιά του για να την καταβροχθίσει. Τότε η Αγία φοβήθηκε και έντρομη επικαλέστηκε αμέσως το όνομα του Ιησού Χρίστου, ενώ έκανε το σημείο του σταυρού στα σπλάχνα του δράκοντος. Ο σταυρός έσχισε σαν δίστομη ρομφαία τον δράκο και ο εχθρός εξαφανίστηκε ηττημένος. Γι’ αυτό προσπάθησε δεύτερη φορά με μεγαλύτερο μίσος να την νικήσει. Μεταμορ­φώθηκε σε μεγάλο, μαύρο και αποκρουστικό σκύλο και εκστόμιζε τρομερές απειλές εναντίον της. Η Αγία Μαρίνα τον άρπαξε από το τρίχωμα και παίρνοντας ένα σφυρί που ήταν παραπεταμένο κοντά της, τον χτύπησε στο κεφάλι και στη ράχη και τον ταπείνωσε τελείως.

Αφού η Αγία αντιμετώπισε τον εχθρό με τόση ανδρεία και πίστη, ο Θεός έστειλε ως νικητήριο στέφανο και προς ενδυνάμωση ένα χαρμόσυνο φωτεινό δράμα, αλλά και πλήρη θεραπεία στις πληγές του σώματός της. Λαμπρό φως πλημμύρισε το κελί της φυλακής, το οποίο έβγαινε από ένα Σταυρό που ξεκινούσε από τη γη και έφτανε μέχρι τον ουρανό. Και ένα ολόλευκο περιστέρι κάθισε κοντά της και της είπε: «Χαίρε Μαρίνα, λογική περιστερά του Θεού, γιατί νίκησες τον πονηρό και τον καταίσχυνες. Να χαίρεσαι πιστή και αγαθή δούλη του Κυρίου σου, που Τον αγάπησες με όλη την καρδιά σου και εγκατέλειψες κάθε πρόσκαιρη απόλαυση. Να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι, γιατί έφτασε η μέρα της νίκης σου και θα μπεις άξια στολισμένη μαζί με τις φρόνιμες παρθένες στο νυμφώνα του Νυμφίου και Βασιλέα σου!». Πλήρως θεραπευμένη από κάθε πληγή του σώματος και γεμάτη από αγαλλίαση η Αγία δοξολόγησε και ύμνησε μεγαλόφωνα το Θεό. Μετά από ολονύκτια ψαλμωδία και προσευχή, οδηγήθηκε ξανά στο δικαστήριο. Ο αδίστακτος τύραννος Ολύβριος διέταξε να την γυμνώσουν και να την ρίξουν σε πυρά. Η Μαρίνα παρακαλούσε πια με θέρμη το Χριστό να τη λύσει από τα δεσμά του θανάτου και να της χαρίσει την αιώνια ζωή. Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε πάλι το περιστέρι με κλαδάκι στο ράμφος και υψώθηκε φωτεινός σταυρός που την ελευθέρωσε από την πυρά, ενώ το περιστέρι είπε: «Έλα Μαρίνα να απολαύσεις το στέφανο της αφθαρσίας, να χαίρεσαι μαζί με τους Αγίους αναπαυόμενη αιώνια!». Βλέποντας αυτό το θαύμα πλήθος ειδωλολατρών που παρευρίσκονταν και έφτανε ο αριθμός τους σε πολλές χιλιάδες, ομολόγησαν στο Χριστό, ζήτησαν από την Αγία να τους κατηχήσει και να την ακολουθήσουν στο μαρτύριο. Τότε, έξαλλος ο Ολύβριος διέταξε να αποκεφα­λιστούν όλοι αυτοί οι χιλιάδες πιστοί, μαζί και η Μαρίνα, γιατί έβλεπε ότι μπορούσε να εκχριστιανιστεί ολόκληρη η πόλη.

Φθάνοντας στον τελικό τόπο του μαρτυρίου η Αγία Μαρίνα ζήτησε από το δήμιο λίγο χρόνο και προσευ­χήθηκε στον Κύριο. Τον ικέτευσε να δωρίζει υγεία ψυχής και σώματος σε καθένα που στο μέλλον θα επικαλείται τη μεσιτεία της. Αμέσως έγινε σεισμός και ο Κύριος παρουσιάστηκε νοερά με πλήθος Αγγέλων, την ενθάρρυνε και τη βεβαίωσε ότι θα εκπληρώσει όσα ζήτησε. Γεμάτη από αγαλλίαση η καλλιπάρθενος Μεγαλομάρτυς είπε στο δήμιο να κάνει τώρα αυτό που τον πρόσταξαν. Εκείνος τρέμοντας από φόβο αρνήθηκε να σηκώσει το ξίφος, αλλά αυτή επέμεινε και τον ώθησε, ώστε απέτεμε τη μακάρια κεφαλή της στις 17 του μηνός Ιουλίου, οπότε και τιμάται η μνήμη της.

Τα Άγια λείψανα της Μεγαλομάρτυρος παρέλαβαν κρυφά οι χριστιανοί και τα ενταφίασαν με τιμές. Μετακομίσθηκαν στην Κωνσταντινούπολη κάτω από άγνωστες συνθήκες και εκεί τιμούνταν στο ναό του Παντεπόπτου Χρίστου. Το 1230 οι Σταυροφόροι μετέφεραν τα Άγια λείψανα στη Βενετία, γεγονός το όποιο η Ρω­μαιοκαθολική Εκκλησία εορτάζει επίσης στις 17 Ιουλίου.

H Αγία Μαρίνα εικονίζεται κατά κανόνα κρατώντας σταυρό στο δεξί της χέρι, ενώ πολύ συχνή είναι η εκδοχή να φέρει σφυρί εναντίον του διαβόλου, τον οποίο νίκησε στη φυλακή κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της. Η Αγία με τη νίκη της αυτή στον εχθρό έχει μεγάλη παρρησία έναντι των παγίδων του μέχρι σήμερα, θεραπεύοντας ακόμη και δαιμονισμένους. Άλλοτε απεικονίζονται σε παραστάσεις εκατέρωθεν της Αγίας σκηνές του βίου της.

Η Αγία Μαρίνα θεωρείται ιδιαιτέρα προστάτης των παιδιών, προπάντων των άρρωστων και καχεκτικών, καθώς και θερμή μεσίτρια έναντι των πολύτροπων πειρασμών του εχθρού.

Ο Βίος της και τα συναξάρια της διασώζονται από αρχαιότερες πηγές τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, σε πολλούς αγιολογικούς Κώδικες, με κάποιες παραλλαγές. Στην ελληνική γλώσσα διασώζεται στις Μονές Μεγίστης Λαύρας και Ιβήρων του Αγίου Όρους. Ο Βίος της απλουστεύθηκε υπό του αγιορείτου μονάχου Αγαπίου του Κρητός και καταχωρήθηκε στο έργο του «Καλοκαιρινή», το 170 αί. μ.Χ. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε και διασκευάστηκε και από άλλους συ­ναξαριστές. Πολλές πληροφορίες παρέχει και ο έγκωμιαστικός λόγος του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Κυπρίου (13ος αιώνας). Εξάλλου, Αξιο­σημείωτο είναι το εγκώμιο του Νεοφύτου του Εγκλεί­στου «Συνοπτικόν εγκώμιον εις την Αγίαν και ένδοξον μεγαλομάρτυρα του Χριστού Μαρίναν, και περί συγκρίσεως ανδρών τε και γυναικών εν τη ημέρα της κρίσεως».

Προς τιμήν της έχουν ανεγερθεί πολυάριθμοι ναοί σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο και σε όλο το χριστιανικό κόσμο, ενώ ένα από τα πιο λαοφιλή και ξακουστά προσκυνήματα της Αγίας βρίσκεται στη φερώνυμη Ιερά Μονή της Βόνης, της Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου.

Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο, Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας Βόνης Πεδιάδος.

Έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου. 

Αν βρήκατε ενδιαφέρουσα τη δημοσίευση δηλώστε ότι σας αρέσει, ευχαριστώ.