Άγιος Μύρων, ο ναός, ο βίος και τα θαύματα του.
Στις 8 Αυγούστου τιμάται ο Άγιος Μύρωνας
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ
Σήμερα, εις τον τόπον όπου ήταν κτισμένη η αρχαία Ραύκος, ευρίσκεται η ωραιότατη κωμόπολις του Αγίου Μύρωνος η οποία, τιμής ένεκεν, φέρει το όνομα του Άγιου. Απέχει περί τα 18 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και έχει περίπου 1.500 κατοίκους. Είναι πλουτισμένη με αρκετάς φυσικάς καλλονάς. Ευρίσκεται χτισμένη επάνω εις δύο λόφους και ολόγυρα απλώνονται οι περίφημοι αμπελώνες και ελαιώνες. Οι κάτοικοι της κωμοπόλεως, άνθρωποι εργατικοί και πιστοί, τιμούν ιδιαιτέρως τον άγιον Μύρωνα του τόπου των. Ουδείς κάτοικος υπάρχει που να μη έχει δώσει εις ένα εκ των παιδιών του το όνομα του Αγίου, θεωρώντας τούτο ως ελάχιστον φόρον τιμής εις τον πολλαπλώς ευεργετήσαντα και ευεργετούντα Άγιον.
Εις το κέντρον περίπου του χωριού ευρίσκεται ο Ναός του Αγίου Μύρωνος, εντός του οποίου υπάρχει ο τάφος και το λείψανον του.
Ο Ναός, ο οποίος σώζεται σήμερον εις τον Άγιον Μύρωνα, είναι του 11ου αιώνος. Εξωραϊσμένος, όμως, όπως είναι, σχεδόν έχει απολέσει την παλαιάν του αίγλη. Καταβάλλεται σήμερον προσπάθεια από το Εκκλησιαστικον Συμβούλιον της Ενορίας, με την συνεργασίαν της 13ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Ανατολ. Κρήτης να επαναφερθή εις την αρχαίαν αίγλην του και να αναδειχθεί εις ένα βυζαντινόν μνημείον αρίστης αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Ο Ιταλός αρχαιολόγος Gerola και ο Διευθυντής Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Μανόλης Μπορμπουδάκης, τον χαρακτήρισαν του 11ου αιώνος. Αντίθετα, ο Καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Καλοκύρης τον χαρακτηρίζει του 13ου αιώνος.
Αποτελείται από τρία κλίτη, εκ των οποίων το κεντρικό είναι περισσότερον υψωμένο, τεμνόμενο σταυροειδώς από ένα εγκάρσιον κλίτος, εις το ίδιον ύψος του κεντρικοί, εις τρόπον ώστε το σύνολο εξωτερικώς να έχει σχήμα ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου. Όλα τα κλίτη επικοινωνούν μεταξύ των και είναι σκεπασμένα με θόλους, άλλα εις το σημείον συναντήσεως του κεντρικού και εγκαρσίου κλίτους, επάνω εις τα τέσσερα σφαιρικά τρίγωνα που σχηματίζονται, υπάρχει τρούλλος μετά κυλινδρικού τυμπάνου. Έμπροσθεν του ναού, υπάρχει Νάρθηκας με τρία τόξα.
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ
Ο Άγιος Μύρων γεννήθηκε εις την Ραύκον η Ραυκίαν της νήσου Κρήτης (σήμερον προς τιμήν του Αγίου ονομάζεται Άγιος Μύρων, όταν αυτοκράτωρ της Ρώμης ήτο ο Δέκιος (249 – 251 μ.Χ.).
Οι γονείς του ήταν άνθρωποι αγρότες ευσεβείς και ενάρετοι. Εις το περιβάλλον αυτό ανετράφη χριστιανικά, υπάκουων και σεβόμενος τους γονείς του.
Ο Άγιος διεκρίνετο διά τον χριστιανικόν ζήλον και την ευσέβιαν και από την εφηβική ακόμη ηλικία οδηγείτο εις τον δρόμο του Ευαγγελίου. Με την συμβουλή των γονέων του μόλις έφθασε εις κατάλληλη ηλικία, ενυμφεύθει μίαν κοπέλα, περί της οποίας ουδέν έτερον γνωρίζομε, ει μη ότι διεκρίνετο διά την ευσέβεια της και ότι ηγάπα πολύ τον άνδρα της. Η σύζυγος όμως του Αγίου πέθανε εις αρκετά νεαρά ηλικία. Μετά τον θάνατον της γυναικός του ο Άγιος Μύρων απεδόθη μετά ζήλου εις την σπουδή των χριστιανικών πραγμάτων. Δεν κλονίσθηκε η πίστις του προς τον Θεό ύστερα από την δοκιμασία αυτήν της ζωής του.
Μελέτησε εις βάθος τον βίον και το έργον του Χριστού και αισθάνθηκε βαθειά μέσα του την διδασκαλία Του. Συγχρόνως ασχολείτο όμως και με τας γεωργικάς εργασίας του, πιστός εις την αρχήν ότι η εργασία είναι δοσμένη από τον Θεό εις τους ανθρώπους και ότι ο μη εργαζόμενος διαπράττει αμάρτημα σοβαρό. «Το έργον πληροί την γην εργαζόμενος και τοίς ιδίοις ίδρωση των εντεύθεν μεταλαμβάνει καρπών» (Αασύρδα, Κρητικά χρονικά, 1952, τόμος 6, σελ. 48) ενώ κατά τον Άπ. Παϋλον «ο μη εργαζόμενος μηδέ έσθιέτω».
Τα έσοδα εκ της εργασίας του κατά το μεγαλύτερο μέρος μοίραζε εις τους πτωχούς, τους οποίους πάντοτε ελεούσε και βοηθούσε όταν είχαν ανάγκην. Η καλοσύνη και η αγάπη διά της οποίας περιέβαλε τους πάντας ο Άγιος κατέστη παροιμιώδης. Δείγμα των αρετών του αυτών αποτελεί και το εξής περιστατικόν:
Κάποιαν ημέραν, ενώ είχε τον καρπό (σίτο) εις το αλώνι του, έτοιμο διά να το μεταφέρει εις το χωρίον, επήγαν κλέπται διά να κλέψουν τον Άγιον, νομίζοντες βεβαίως ότι απουσίαζε και ως εκ τούτου δε θα τους έβλεπε κανείς. Ο Άγιος όμως ήταν εκεί και όχι μόνον δεν θύμωσε αλλά τους βοήθησε να πάρουν τον καρπό, συμβουλεύοντας τους συγχρόνως να μην είπουν εις ουδένα περί του συμβάντος. Το ίδιον ακριβώς συνέβη και με τα σταφύλια των αμπελώνων του.
Όλαι αυταί αι αρεταί που κοσμούν τον Άγιον συνετέλεσαν εις το να εκλεγεί υπό των προκρίτων τής εν Κρήτη Εκκλησίας ως Επίσκοπος Γορτύνης, μετά την χηρεία του επισκοπικού θρόνου. Εντός ολίγου διήλθε όλους τούς βαθμούς της Ιεροσύνης και κατέστη Επίσκοπος Κρήτης, παρά τας αντιρρήσεις τας οποίας είχεν ο ίδιος συναισθανόμενος το μέγα της Αρχιεροσύνης έργον.
‘Ως Αρχιερεύς, μετά μεγαλυτέρου ζήλου εξακολούθησε να επιτελή το έργον της αγάπης, ερχόμενος αρωγός και παρήγορος εις όλους εκείνους που είχαν την ανάγκην του.
Πλήθος θαυμάτων κοσμούν την αρχιερατική ζωήν, τα οποία θα εκθέσωμεν κατωτέρω.
Ο Άγιος Μύρων απεχώρησεν εκ της παρούσης ζωής εις ηλικία 100 η κατ’ άλλους 70 ετών (Συρλετανον Μηνολόγιον).
Από συγχωριανούς του και πολλούς ευσεβείς χριστιανούς έτοποθετήθη εις τον τάφον που υπάρχει και σήμερον εντός του επ’ ονόματί του Βυζαντινού Ιερού Ναού, όπου τεμάχια του ιερού λειψάνου του σώζονται και σήμερον. Ο Άγιος Μύρων και μετά θάνατον δεν έπαυσε να είναι θαυματουργός. Κατά την μακραίωνα περίοδον πλείστα θαύματα αναφέρονται μέχρι σήμερον από την εποχή της Τουρκοκρατίας, της Γερμανικής Κατοχής και των ήμερων μας.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ
Πάρα πολλά είναι τα θαύματα τα όποια αναφέρονται από την λαϊκή παράδοσιν, τόσον κατά την διάρκειαν της ζωής του Αγίου όσον και μετά την κοίμηση του. Λόγο της ελλείψεως όμως ιστορικών δεδομένων, αρκούμεθα εις το να παραθέσωμεν ορισμένα μόνον, ακολουθούντες απλώς μίαν χρονολογική σειράν:
Κατά την διάρκειαν της εν Κρήτη αρχιερατείας του ο άγιος Μύρων είχε την συνήθεια να περιοδεύει την περιφέρεια του (πράγμα το οποίον γίνεται και, σήμερον υπό των Αρχιερέων) και να έρχεται εις επαφή με τους κατοίκους της περιοχής του, να ακούει τα προβλήματα των, να τους δίδει κατευθύνσεις και οδηγίας. Κάποτε ήθελε να επισκεφθεί την πόλιν Κνωσσό, όταν όμως πλησίασε εις τον Τρίτωνα ποταμόν, ολίγον έξωθι του Ηρακλείου, έδρεν τούτον πλημμυρισμένο. Ως αναφέρει η παράδοσις, τον σταύρωσε διά της ράβδου του και αμέσως τα ύδατα διεχωρίσθησαν και διά της σχηματισθείσης διόδου διήλθε ο Άγιος μετά της ακολουθίας του.
Έτερον θαύμα του Αγίου, της ιδίας περιόδου, είναι και το εξής: Πλησίον της γενέτειρας του ευρίσκετο άγριο θηρίον (Δράκων) το οποίον από καιρού εις καιρόν εξήρχετο του σπηλαίου εις το οποίον ζούσε και κατέτρωγε ανθρώπους και ζώα που συναντούσε εις την πορεία του. Κάποια ημέραν, ενώ χοροστατούντος του Αγίου ετελείτο η Θεία Λειτουργία, εφάνη το θηρίον να έρχεται προς την εκκλησίαν. Οι εκκλησιαζόμενοι επανικοβλήθησαν και ο Άγιος αφού τους καθησύχασε έστειλε τον Διάκονόν του, ο οποίος σταυρώσας διά της ·ράβδου του Αγίου το θηρίον, το εθανάτωσε. Όπως αναφέρει «είς το βιβλίον της η διδασκάλισσα Ελευθερία Λιναρδάκη, εξ Αγίου Μύρωνος, εκεί όπου κατά την παράδοσιν θανατώθηκε και εκαλύφθη διά λίθων ο Δράκων, σήμερον υπάρχει λοφίσκος ονόματι Δράκων, ο οποίος έχει έκτασιν περίπου 1000 τετρ. μέτρων και αποτελεί μετεωρολογικό όργανον, τρόπον τινά, διά την περιοχήν, διότι όταν πρόκειται να έλθει κακοκαιρία ακούεται μία βοή και ένα σύριγμα εκ του βράχου, ασφαλές προμήνυμα, κατόπιν μακροχρονίων παρατηρήσεων, διά την επερχόμενη κακοκαιρία.
Κατά την περίοδον της Τουρκοκρατίας, εν Κρήτη αναφέρονται τα κάτωθι θαύματα του Αγίου: Το έτος 1826 οι Τούρκοι του Μεγάλου Κάστρου με επικεφαλής τον Χασάν Πασάν εξήλθον εις τά πλησίον του Κάστρου χωρία και κατά την συνήθειά των άρχισαν να συγκεντρώνουν τους κατοίκους των χωρίων και εν συνεχείς όλους τους συγκεντρωθέντας τους (οδήγησαν εις το μεγαλύτερο χωρίον, τον Άγιον Μύρωνα. Εκεί, αφού τους πήγαν εις οικία ευρισκομένη πλησίον της εκκλησίας, ως ήτο φυσικό, τοποθέτησαν Τούρκους στρατιώτες ως φρουρούς των κρατουμένων, διά να προλάβουν δε τυχόν απόπειρα αποδράσεως των τοποθέτησαν και δευτέρα φρουρά κατά την διάρκειαν της νυκτός. Διαρκούσης της νυκτός και κατόπιν επικλήσεως της βοήθειας του Αγίου υπό των κρατουμένων, συνέβη το εξής: Παρουσιάσθηκε ένα εκτυφλωτικό φως από τον ουρανό και ως πύρινες γλώσσες κατέβη και εστάθη εις την εκκλησίαν συγχρόνως ηκούσθησαν δυναταί βρονταί και θόρυβος αρκετά μεγάλος. Οι Τούρκοι ενόμισον ότι χριστιανικός στρατός τους είχε κυκλώσει και καταληφθέντες υπό πανικού ανεχώρησαν από το χωρίον και άφησαν τους κρατουμένους, οι όποιοι κατόπιν επέστρεψαν εις τας οικίας των.
Το 1840, επίσης, έγινε και άλλο θαύμα του Αγίου. Εις το χωρίον Αρχάνες της επαρχίας Τεμένους έζη κάποιος Αγαρηνός ονομαζόμενος Χουσεϊν Πασάς. Ο Χουσεΐν Πασάς ήτο πρωτοστάτης εις τας σφαγάς αι οποίαι έλαβον χώραν εις το Ηράκλειο την 23ην Ιουνίου του έτους 1821. Συνέβη όμως από μίαν ασθένεια την οποίαν πέρασε, να τυφλωθεί και παρά τας προσπαθείας που κατέβαλε, δεν ηδύνατο να επανεύρη το φως του. Παρακινηθείς από φίλους του χριστιανούς ήλθε εις τον Άγιον Μύρωνα, εισήλθε εις την εκκλησίαν και γονάτισε εμπρός εις τον Τάφον του Αγίου. Καθ’ όλην την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας ευρίσκετο γονυκλινής έμπροσθεν του Τάφου του Αγίου και καθ’ ήν ώραν ανεγινώσκετο το Ευαγγέλιο φώναξε: «Δόξα να χη ο Θεός και τιμή ο Άγιος Γέροντας, βλέπω» και επανακτήσας διά του τρόπου αυτού την όραση του ήρχετο κατ’ έτος, φέροντας διάφορα δώρα, μέχρι του θανάτου του το έτος 1859.
Κατά το αυτό έτος, 1840, εις το χωρίον του Αγίου Μύρωνος κατοικεί ο γνωστός διά την σκληρότητά του Μπεντρή Εφέντης. Οι Τούρκοι, ως γνωστόν, άπηγόρευον εις τους χριστιανούς την τέλεσιν των θρησκευτικών ακολουθιών και πολύ περισσότερον την ανέγερσιν ιερών Ναών. Ο Μπεντρή όμως δεν ημπόδιζε τους κατοίκους του χωρίου από του να τελούν τα θρησκευτικά των καθήκοντα και μάλιστα τους επέτρεψε να επιδιορθώσουν τον Ναόν επειδή ήτο κατεστραμμένος από την πολυκαιρία, τους βοηθούσε δε προς τούτο και ο ίδιος. Ένας όμως εκ των αγαρηνών του χωριού, ο Χατζή Μουσταφάς, θέλησε να μετατρέψει την εκκλησίαν εις τζαμί, δι’ αυτό εσκέπτετο να πάει εις το Ηράκλειο να καταγγείλει εις τον Πασάν ότι ο Μπεντρή Εφέντης επιτρέπει εις τους χριστιανούς να έχουν Ναόν και να τελούν τας ακολουθίας των. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα ο μεν Μπεντρή Εφέντης να θανατωθεί, ο δε ναός να μετατροπή εις τζαμί. Ο Χατζή Μουσταφάς όμως δεν πρόλαβε να φθάσει εις το Κάστρο, διότι απεβίωσε καθ οδόν. Ο Άγιος, διά μίαν εισέτι φοράν έσωζε την εκκλησίαν του από την βεβήλωση.
Μεταξύ των θαυμάτων του Αγίου αναφέρεται και η θεραπεία της δαιμονιζόμενης Μαριγώς, συζύγου του Γεωργίου Κολυβάκη, εμπόρου εξ Ηρακλείου. Η Μαριγώ, ηλικίας μόλις 16 ετών, εβασανίζετο υπό δαιμονίου και μόνον κατόπιν της θαυματουργικής επεμβάσεως του Αγίου λυτρώθηκε από το δαιμόνιον, τον Ιούνιο του σωτηρίου έτους 1861.
Τα θαύματα: όμως του Αγίου Μύρωνος δεν σταματούν εδώ. Πολλά και ποικίλα θαυμαστά αναφέρονται κατά τας ημέρας μας να λαμβάνουν χώρα εις τους προστρέχοντας διά να ζητήσουν την μεσιτεία του Αγίου. Κατά την διάρκειαν της Γερμανικής Κατοχής πολλάκις, όπως μαρτυρούν οι κάτοικοι, είδαν την θαυματουργική και σωτηριώδη επέμβασιν του Αγίου.
Εις το χωρίον ήτο εγκατεστημένον γερμανικό φυλάκιον. Ο επί κεφαλής του φυλακίου, ένας Γερμανός λοχίας ονόματι Αιφρέν, κάποια νύκτα είδε εις τον ύπνον του τον Άγιον Μύρωνα, ο όποιος του είπε: «Μη πειράξεις κανέναν από τους κατοίκους του χωριού και εγώ θα σε βοηθήσω να επιστρέψεις σώος εις την πατρίδα σου». Ο λοχίας ξύπνησε και έντρομος αναζήτησε να εξακριβώσει ποίος παρουσιάσθηκε εις τον ύπνον του και, του είπε αυτά τα λόγια. Με μεγάλην κατάπληξιν ανεγνώρισε την μορφήν του ανθρώπου που είχε παρουσιασθεί, εις το εικόνισμα του Αγίου Μύρωνος. Από της ημέρας εκείνης ουδένα ενόχλησε ο Γερμανός λοχίας, ο ίδιος δε εκκλησιάζετο καθ’ εκάστην Κυριακήν, μέχρι της αποχωρήσεώς του εκ του χωρίου. Το θαύμα αυτό του Αγίου επιβεβαιώθηκε από τον υιόν του Γερμανού φυλακιάρχη. Ήρθε από την Γερμανία μαζί με μίαν Κρητικιά συμφοιτήτριάν του ονόματι Ισμήνη Φραγκάκη, του Γερμανικού Πανεπιστημίου Ίνσμπουργκ, σαν τουρίστας. Δεν είπε σε κανέναν το μυστικό του πατέρα του, επειδή φοβήθηκε αντίποινα από τους Κρητικούς, και επισκέφθηκε την εκκλησίαν του Αγίου Μύρωνος, τον οποίον ο πατέρας του είχε δει και τον είχε βοηθήσει μέχρις ότου έφυγε διά την Γερμανία, ότε και έξι στόρισε τον ερχομό του εις την εν λόγω φοιτήτρια.
Όταν έγινε η αποχώρησις των Γερμανικών Δυνάμεων από την Κρήτη το έτος 1944, πάλιν ο Άγιος Μύρων έδειξε την αγάπην του διά το χωρίον του. Όταν έφευγαν τα άρματα, πέρασαν και από την Ραΰκον και εις την είσοδο του χωρίου προσεπάθησαν να ρίξουν μερικές βολές, προς εκφοβισμό του αμάχου πληθυσμού. Παρ’ ότι ήταν αίθριος ο καιρός, ένα πυκνό σύννεφον κάλυψε ξαφνικά την ορατότητα και το άρμα έριξε εις τα τυφλά μερικές βολές· τραυματίσθηκε μόνον μίαν γυναίκα, ονόματι Μαρία Μαγκουσάκη, με θραύσματα από τις βολές. Η γυναίκα ζει μέχρι σήμερον και έχει ακόμη τα θραύσματα εις το σώμα της. Ο Άγιος Μύρων προστάτευσε πάλιν φανερά τον τόπον του. Το γεγονός αυτό είπε ο Γερμανός στο χωριό Κεράσσα εις τον συνταξιούχο διδάσκαλο Νικόλαο Ζωγραφάκη.
Την 10 Ιουνίου 1969, όπως διηγείται ο εφημέριος του Αγίου Μύρωνος π. Στυλιανός Ροδαμνάκης, προκειμένου να κατασκευασθεί αποχετευτικός αγωγός των όμβριων υδάτων του ιερού Σπηλαίου, εργαζόταν εις τον αγωγό που ήταν βάθους τριών περίπου μέτρων ο Νικόλαος Παπαδάκης κάτοικος Αγίου Μύρωνος, διά την τελική διαμόρφωση του αγωγού. Κατά την 3.40‘ μ.μ. ώραν της ημέρας εκείνης, ενώ εργαζόταν ο εν λόγω, πέφτει μέγας όγκος χωμάτων, με αποτέλεσμα να καταπλακωθεί και να καλυφθεί από χώματα πάχους ενός μέτρου, πάνω από το κεφάλι του. Όταν ο άλλος εργάτης τον αναζήτησε, γυρίζοντας από το καφενείο όπου είχε πάει δι’ ολίγον, βλέπει πως τα χώματα είχαν σκεπάσει τον αγωγό, χωρίς να φαίνεται ο εργάτης πουθενά. Τότε τρέχει και ζητάει βοήθεια από άλλους χωριανούς και, χτυπώντας τις καμπάνες μαζεύονται οι κάτοικοι και αρχίζουν να ψάχνουν με σκαπάνες και με τα χέρια εις τα χώματα. Εκεί που έψαχναν, τράβηξαν τυχαίος το καπέλο του εργάτη. Με μεγάλην αγωνία όλοι παρακαλούν τον Άγιον Μύρωνα να τον κράτηση, ζωντανό μέσα εις το χώμα, μέχρι να τον τραβήξουν. Ή ώρα είχε φθάσει 4.55′ και τότε άρχισαν να τον καθαρίζουν από το χώμα μέχρι τους ώμους, διά να δουν αν ζει. Αλλά σημεία ζωής δεν έδειχνε ο εργάτης, όπως δήλωσε τότε ο κοινοτικός ιατρός Ι. Μακρυγιαννάκης που παρ ευρίσκετο εκεί. Τρέχουν τότε και φέρνουν αγίασμα από την Σπηλιά του Αγίου, ρίχνουν εις το πρόσωπον του εργάτου και η χάρις του Αγίου του έδωσε αμέσως ζωήν, γιατί τίναξε το κεφάλι του. Αμέσως τον έσυραν από τα χώματα και τον μετέφεραν εις την Κλινική Απ. Παύλος Ηρακλείου όπου και έγιναν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και διεπιστώθη ότι με την δύναμιν του Αγίου, ο εργάτης δεν έπαθε απολύτως τίποτε μέσα εις το χώμα μέχρι σήμερο διηγείται το θαύμα και δοξάζει τον Άγιον Μύρωνα. Το θαύμα είναι γραμμένο στην Εφημερίδα · «Μεσόγειος» Ηρακλείου.
Έτερον θαύμα του Αγίου μας διηγήθηκε η Κα Μαρία Ταμιωλάκη, κάτοικος Αθηνών, η οπαία κατάγεται από τον Άγιον Μύρωνα. Όπως μας είπε, η οικογένεια της Μελπομένης Καμάρα από την Αθήνα (κατοικεί μονίμως εις Νέον Χαλάνδριον), είχε ένα αγοράκι ονόματι Κωστάκη. Το παιδί έπασχε από νόσο των ματιών και παρά τις προσπάθειες των γονέων και των ιατρών δεν ήταν δυνατόν να θεραπευθεί. Πληροφορηθείσα η μητέρα του παιδιού ότι η Κα Ταμιωλάκη είχε αγίασμα εκ του Αγίου Μύρωνος της ζήτησε και έλαβε ολίγον, με το οποίον έπλυνε τα μάτια του παιδιού της και έκανε την προσευχή της. Αμέσως το παιδί έγινε καλά από την νόσο που είχε.
Το έτος 1977 από το χωρίον Μεσιαγρός Λέσβου η Κα Ελένη Νικ. Συνοδινού έστειλε επιστολή προς τον Ιερέα Αγίου Μύρωνος π. Στυλιανό Ροδαμνάκη η οποία του έγραφε το εξής θαύμα του Αγίου: Ο πατέρας της αρρώστησε ξαφνικά από βαρύ πνευμονικό πρόβλημα. Πολλές μέρες οι ιατροί του προσέφεραν τις υπηρεσίες τους, αλλά το αποτέλεσμα ήτο να τους προετοιμάσουν ότι θα πέθαινε ο ασθενής. Οι δικοί του άνθρωποι παρακαλούσαν τον Θεό να γίνει ό,τι θέλει. Όταν την νύκτα έμεινε μόνη με τον ασθενή η κόρη του Ελένη, βλέπει μεταξύ ύπνου και οράματος, ότι βρέθηκε εις μίαν εκκλησίαν και ένας Άγιος με λεύκη γενειάδα στο ιερό Βήμα της λέει: «ο πατέρας σου δεν πεθαίνει, θα γίνει καλά, γιατί είμαι προστάτης της οικογένειας σας, είναι το τέταρτον θαύμα που κάνω απόψε και να μου ανάψεις μία λαμπάδα. Είμαι ο Άγιος Μύρων». Τότε η Ελένη του λέει «Εγώ Αγ. Μηνά, Αγ. Γεώργιο ξέρω, άλλα Αγ. Μύρωνα δεν γνωρίζω». Τότε ο Άγιος απαντά «Ρώτησε και θα μάθεις». Το πρωί, αφού ενημέρωσε τους δικούς της, έμαθαν από τον ιερέα του χωριού τους ότι ο Άγιος Μύρων βρίσκεται εις την Κρήτη. Ο ασθενής έγινε καλά, όπως είπε ο Άγιος και συνήλθε μετά από ολίγες ήμερες. Πέρασε όμως καιρός και το τάμα ξεχάστηκε. Ώσπου ένα βράδυ ο Άγιος υπενθύμισε εις την Ελένη το τάμα της. Εκείνη το πραγματοποίησε, στέλνοντας μία κανδήλα χρυσή και χρήματα εις τον Άγιον Μύρωνα, εξιστορώντας με επιστολή της και το θαύμα του Αγίου.
Η Κα Ευαγγελία, σύζυγος Ίω· Λιναρδάκη, από τον Άγιο Μύρωνα, που έπασχε από καρκίνο, νοσηλευόταν εις το Νοσοκομείον Αθηνών «Άγιος Σάββας». Προσευχόταν όμως θερμά και έπεκαλείτο την μεσιτεία του Αγίου διά την θεραπεία της. Ο Άγιος Μύρων εισήκουσε τάς προσευχάς της βελτιώθηκε δε πολύ εμφανώς η υγεία της, με την χάριν του Αγίου, γεγονός το οποίον ομολογεί η ίδια παντού και πάντοτε.
Αυτά, και άλλα πολλά, είναι τα θαύματα του Αγίου Μύρωνος που πάντοτε δίνει την προστασία του εις όποιον του τη ζητήσει.
Οι πληροφορίες πάρθηκαν από το βιβλίο του Οικονόμου Στυλιανού Ν. Ροδαμνάκη Εφημερίου 1991 έκδοσις Ενορίας Αγίου Μύρωνος.
