Μια ιστορία της γιαγιάς 

Η ιστορία με το σύντεκνο

Όταν ήμουν μικρός, μου άρεσαν ιδιαίτερα οι ιστορίες και ποιος άλλος εκτός από τη γιαγιά ήξερε; αλλά κυρίως ποιος είχε την θέληση και τον χρόνο να κάθετε να μου τις λέει;.

 Έτσι λοιπόν πίεζα επίμονα την γιαγιά μου να θυμηθεί παλιές ιστορίες και εγώ να κάθομαι να τις ακούω πλέκοντας με την φαντασία μου το σκηνικό που διαδραματίζονταν, οι περισσότερες από αυτές είχαν να κάνουν με την αγριότητα των Τούρκων κατακτητών του τόπου μας και τα δεινά των Ελλήνων Χριστιανών, ακόμη είχαν να κάνουν με την πίστη και την απιστία στον Χριστό, ενώ σε πολλές εμπλέκονταν και ο διάβολος, που όποιοι των ακολουθούσαν κατέληγαν στον θάνατο.

Η επιλογή του Συντέκνου

Κάποτε λοιπόν ζούσε σε ένα χωριό ένας νεόνυμφος αγρότης που μόλις είχε αποκτήσει ένα νεογέννητο παιδί. Kαθώς περνούσαν οι μήνες και το μωρό μεγάλωνε, έπρεπε να του βρει έναν νονό. Tου ζήτησαν να το βαπτίσουν δύο άνθρωποι, ο ένας φορούσε φθαρμένα ρούχα από την δουλειά και φαίνονταν άνθρωπος με χωράφια και ζώα, είπε στον πατέρα του παιδιού ότι θα αφήσει στο φιλιότσο του ότι είχε, και ακόμα θα του μάθει την τέχνη που ήξερε για να ζει με αξιοπρέπεια χωρίς να έχει την ανάγκη των άλλων. Ο δεύτερος ήταν νέος καλοντυμένος με κουστούμι γυαλισμένα παπούτσια και φαίνονταν άνθρωπος της υψηλής κοινωνίας, εκείνος είπε στον πατέρα του παιδιού πως ότι ήθελε θα το είχε, θαμπώθηκε ο πατέρας από την εικόνα του δεύτερου επίδοξου νονού, και αποφάσισε να δώσει το παιδί να το βαπτίσει αυτός. (Εδώ η γιαγιά μου είπε, παιδί μου ο πρώτος ήταν ο Χριστός, ο δεύτερος ο διάβολος.) Έγινε η βάπτιση και όλους τους παραξένεψε η συμπεριφορά του νονού μέσα στην εκκλησία, όταν ο παπάς διάβασε το ευαγγέλιο αυτός προφασίστηκε βήχα και απομακρύνθηκε από τον ναό, το ίδιο έκανε και σε άλλα σημεία της λειτουργίας, αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία αφού ο νονός ήταν πολύ πλούσιος και όλοι έκαναν πως δεν κατάλαβαν τίποτα.

Ο σύντεκνος τον έσωζε πάντα

Ύστερα από λίγο καιρό ο πατέρας είχε μια διαμάχη με έναν γείτονα του, για να δώσει λοιπόν την λύση σε αυτήν, φώναξε τον σύντεκνο του, ο σύντεκνος έτρεξε αμέσως κοντά του και έδωσε λύση στο πρόβλημα υπέρ του πατέρα αν και δεν είχε δίκιο, μετά από λίγες μέρες ο πατέρας έκλεψε μερικά πρόβατα, αλλά τον έπιασαν, πάλι αυτός φώναξε τον σύντεκνο του, αυτός έτρεξε κοντά του και τον γλύτωσε, αφού είχε την δύναμη του συντέκνου του αποφάσισε να κάνει κάθε είδους απάτη και κλεψιά για να έχει άμεσο όφελος χωρίς να δουλεύει, αφού πάντα έτρεχε ο σύντεκνος του να τον γλυτώσει από αυτούς που είχε αδικήσει, ότι ήθελε έτρεχε ο σύντεκνος του με διάφορους τρόπους τον γλύτωνε από τις συνέπιες των ανοσιουργημάτων του.

Τελικά ήρθε εκεί που τον ήθελε ο σύντεκνος του

Ώσπου κάποια μέρα είχε κάνει πλέον τόσα πολλά ανοσιουργήματα χωρίς τιμωρία που είχε αγανακτήσει η κοινωνία. Τότε τον έπιασαν και τον οδήγησαν μπροστά στους μεγαλύτερους δικαστές, εκείνος δεν αγχώθηκε καθόλου γιατί ήξερε ότι μόλις φωνάξει τον σύντεκνο του, αυτός θα τρέξει αμέσως να τον γλυτώσει, έτσι γελούσε και με ύφος υπεροπτικό προσπαθούσε να κοροϊδέψει τους δικαστές, όμως ήταν τόσα πολλά και βαριά τα εγκλήματα που είχε κάνει, που οι δικαστές δεν μπορούσαν παρά να του ορίσουν την αυστηρότερη ποινή, θάνατος δια απαγχονισμού, τον πήγαν λοιπόν σε έναν γκρεμό που είχαν στήσει την αγχόνη, την ώρα που του περνούσαν το σχοινί στο λαιμό, φωνάζει, σύντεκνε, σύντεκνε, σύντεκνε, μα ο σύντεκνος δεν έρχονταν, τότε έβαλε τα κλάματα και φώναζε ποιο δυνατά τον σύντεκνο του, και ξαφνικά εμφανίστηκε ο σύντεκνος, σώσεμαι του λέει δεν ακούς που σου φωνάζω τόση ώρα, τότε ο σύντεκνος του του λέει, κοίταξε εκεί κάτω, κοιτάζει αυτός και βλέπει έναν μεγάλο σορό από καταλυμένα παπούτσια, θωρείς τα του λέει, όλα αυτά τα κατάλυσα για να σε φέρω εδώ που σε έφερα.

Κατέληγε με το ηθικό δίδαγμα ότι ο μοναδικός σκοπός του διαβόλου είναι να κάνει κακό στους ανθρώπους. 

Φυσικά η γιαγιά μου δεν χρησιμοποιούσε τις λέξεις που είναι γραμμένο το κείμενο, καθώς ήταν εντελώς αγράμματη.